LEXNAVARRA
6/2002 FORU DEKRETUA, URTARRILAREN 14KOA, ATMOSFERARA KUTSATZAILEAK BOTATZEKO GAI DIREN JARDUEREN EZARPENARI ETA FUNTZIONAMENDUARI APLIKATU BEHARREKO BALDINTZAK EZARTZEN DITUENA.
BON N.º 31 - 11/03/2002
I. KAPITULUA. XEDEA, APLIKAZIOEREMUA ETA DEFINIZIOAK
- 1. artikulua. Xedea.
- 2. artikulua. Aplikazioeremua.
- 3. artikulua. Definizioak.
II. KAPITULUA. XEDAPEN OROKORRAK
- 4. artikulua. Airea kutsa dezaketen jarduerak.
- 5. artikulua.
- 6. artikulua.
- 7. artikulua.
- 8. artikulua.
- 9. artikulua.
III. KAPITULUA. ISURKETA MAILAK
- 10. artikulua. Isurketa mailak.
- 11. artikulua.
- 12. artikulua.
- 13. artikulua.
- 14. artikulua.
- 15. artikulua.
- 16. artikulua.
- 17. artikulua.
IV. KAPITULUA. ISURKETEN BALDINTZAK
- 18. artikulua.
- 19. artikulua.
- 20. artikulua.
- 21. artikulua.
- 22. artikulua.
- 23. artikulua.
- 24. artikulua.
- 25. artikulua.
- 26. artikulua.
V. KAPITULUA. INMISIOAREN BALDINTZAK
- 27. artikulua. Inmisio mailak.
VI. KAPITULUA. ALDIROKO KONTROLAK
- 28. artikulua.
- 29. artikulua.
- 30. artikulua.
- 31. artikulua.
- 32. artikulua. Isurketen neurketa.
- 33. artikulua.
- 34. artikulua.
- 35. artikulua. Aldizkako berrikuspenak.
- 36. artikulua.
- 37. artikulua. Autokontrolaren Erregistro Sistema.
- 38. artikulua. Ingurumenaren Kudeaketa.
VII. KAPITULUA. INTEGRAZIOA JARDUERA SAILKATUETARAKO BAIMENEN ARAUBIDEAN
- 39. artikulua. Agiriak.
- 40. artikulua. Txostena.
- 41. artikulua. Ikuskapen, funtzionamendu eta zehapen araubidea.
- 42. artikulua. Irekieralizentzia.
XEDAPEN IRAGANKORRAK
1. ERANSKINA. ATMOSFERA KUTSA DEZAKETEN JARDUEREN KATALOGOA
2. ERANSKINA. AIREAREN KUTSATZAILEAK
3. ERANSKINA. ATMOSFERARA ISUR DAITEZKEEN GEHIENEKO KUTSATZAILEKOPURUAK, ATMOSFERA KUTSA DEZAKETEN INDUSTRI JARDUERA NAGUSIETAN
4. ERANSKINA. LANTEGI TXIKI ETA ERTAINETAKO TXIMINIEN GARAIERA KALKULATZEKO JARRAIBIDEAK
5. ERANSKINA. TXIMINIETAN NEURKETAK EGIN ETA LAGINAK HARTZEKO INSTALAZIOA: KOKAERA, EZARRERA, KONEXIOEN NEURRIAK, SARBIDEAK
6. ERANSKINA. JARRAITUKO ANALIZAGAILUAK
Otsailaren 6ko 833/75 Dekretuak, (75.4.22ko "Estatuko Aldizkari Ofizial"a), Atmosferako Ingurumenaren Babesari buruzko abenduaren 22ko 38/72 Legea garatu zuenak, eskudun erakundeei ahalmena eman zien atmosfera kutsa dezaketen instalazioak abian jarri baino lehenago egin behar diren tramitazio prozedurak eta jarduketak zehazteko, lege horretan ezarritako mugen barnean; ahalmena eman zien, halaber, industri mota bakoitzak atmosferara gehienez bota dezakeen kutsatzaile kopuruaren finkapena Gobernuari proposatzeko, eta kasu bakoitzean teknika egokienak erabil daitezela gomendatu edo, bidezkoa denean, agintzeko, industriek ekonomiaren eskakizunak bete eta aldi berean ahalik kutsatzaile gutxien bota dezaten atmosferara.
Ildo berean, Industria Ministerioak, 1976ko urriaren 18ko Aginduan (76.12.3ko Estatuko Aldizkari Ofiziala), bere eskumenen erabilera arautu zuen, industriak sortzen duen kutsadura atmosferikoaren prebentzio eta zuzenketaren arloan, industri jarduera kutsagarrietarako baimenak emateko prozedura eta tramiteak zehaztuz. Alabaina, 833/75 Dekretua argitaratu zenetik hona ez dira aldatu kutsatzaileen isurketari orduan ezarri zitzaizkion gehieneko mugak.
Arestian aipatu xedapenak argitaratu zirenez geroztik esparru juridikoa aldatu egin da. Lehenik Industri Liberalizazioari buruzko 2135/80 Dekretua eman zen, gero Espainiako Konstituzioa bera, Nafarroako Foru Eraentzaren Berrezarpen eta Hobekuntzari buruzko abuztuaren 10eko 13/1982 Lege Organikoa, Ingurumena Babesteko Sailkatutako Jardueren Kontrolari buruzko 16/89 Foru Legea, eta azkenik Industriari buruzko 21/92 Legea. Horrenbestez komeni da tramitazio prozedurak berriro definitzea araudi horiek Foru Komunitatean aplikatzeko. Hori guztia ingurumenaren arloko eskumenen banaketari buruzko urriaren 2ko 188/1985 Foru Dekretuarekin bat etorriz egin behar da.
Azpimarratu behar da, azkenik, Estatuan eta Elkartean azken aldian egin diren erregelamenduek aldaketak eta eskakizun berriak ekarri dituztela, atmosferara isurtzen diren kutsatzaileak direla-eta (meategi eta harrobietako hautsa gutxitzea, SO2, NOx eta klorofluorokarbonoen isurketen mugak, erraustegi eta errekuntza-instalazio handiei buruzko arauak, COVen isurketak, ingurumen-eraginaren ebaluazioa eta kutsaduraren kontrol osoa behar dituzten jarduerak etab.). Bestalde, prozesu teknologikoak, erregai motak eta abarrekoak ere aldatu egin direnez, hainbat jarduerak jadanik ez dute halako proiektuak tramitatu beharrik, lehen baino gutxiago kutsatzen dutelako. Hori guztia kontuan izanik beharrezkotzat jo da honako foru dekretua egitea.
Horrenbestez, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza kontseilariak proposaturik, eta Nafarroako Gobernuak bi mila eta biko urtarrilaren hamalauko bilkuran hartutako erabakiarekin bat etorriz,
DEKRETATU DUT:
I. KAPITULUA. XEDEA, APLIKAZIO-EREMUA ETA DEFINIZIOAK
Foru dekretu honen xedea da atmosferara kutsatzaileak botatzeko gai diren jarduera eta instalazioen betekizun tekniko eta administratiboak arautzea, isurketei eta horien kontrolari dagokienez, eta atmosferara gehienez zenbat kutsatzaile botatzen ahal duten zehaztea.
2. artikulua. Aplikazioeremua.
Foru dekretu hau, Nafarroako Komunitatearen lurraldean, atmosferara kutsatzaileak botatzeko gai diren jardueren ezarpenari, garapenari eta kontrolari aplikatuko zaie. Jarduera horien zerrenda foru dekretu honi 1. eranskin gisa batu zaion agirian dago.
- Lehendik dagoen insatalazioa: foru dekretu hau indarrean jarri baino lehenagotik abian izan eta jarduera sailkatua egiteko lizentziaren tramitazioan Ingurumen kontseilariaren baiezko txostena lortua duen instalazioa, edo foru dekretu hau indarrean jartzen den eguna baino lehen lizentzia hori eskatua izan eta egun horretatik aurrera zenbatu beharreko hamabi hileko epean abian jartzen den instalazioa.
- Kutsapen sistematikoa: kutsatzaileak etengabe botatzea; edo kutsatzaileak tarteka botatzea, baldin eta isurketak, batez beste, urtean hamabi egun baino gehiagotan egiten badira eta bakoitzak ordubete baino gehiago irauten badu, edo, maiztasuna edozein izanda ere, isurketek, oro har, lantegiaren funtzionamendu-denboraren %5 baino gehiago irauten badute.
- Atmosferaren kutsatzaileak: foru dekretu honen 2. eranskineko zerrendan dauden gaiak.
- Isurketak: instalazioetatik atmosferara esekidurako zatikiak, gasak, lurrunak eta usainak botatzea.
- Isurketa itxiak: isuria tximinia edo hustubidean zehar atmosferara bideratzea.
- Isurketa iragankorrak: hondakin-gasetan ez dauden kutsatzaileak, edozein produktuk eduki ditzakeenak alegia, airean zabaltzea. Leiho, ate, haizebide eta antzeko zuloetatik kanporatzen diren isuriak ere multzo honetakoak dira.
- Hondakin-gasak: tximinia edo hustubideetatik zehar atmosferara botatzen diren gasak, baldin eta aire-kutsatzailerik badute, aurretik kutsatzaileok gutxitzeko tratamendua emanda edo ez.
- Guztirako isurketak: isurketa iragankorren eta hondakin-gasen isurketa itxien batura.
- Ingurumena Kudeatzeko Sistema (IKS): 2001eko martxoaren 19ko 761/2001 Erregelamenduak (EE) definitutakoa.
- Isurketa maila: atmosferara botatzen den kutsatzaile mota bakoitzaren gehieneko kontzentrazio onargarria, pisuan edo bolumenean neurtua, nazioarteko ohituraren arabera, eta unitate egokietan emana. Isurketa maila adierazteko beste modu bat hauxe da: atmosferara sistematikoki botatzen den kutsatzaileetako bakoitzaren gehieneko pisu onargarria ekoizpen-unitateko (fluxu espezifikoa) edo epe jakin bakoitzeko.
- Fluxua: toxikotasunean, arriskugarritasunean edo baimendutako gehieneko kontzentrazioan parekoak diren kutsatzaileen jarioa da, masa unitateetan emanda, instalazio batean.
- Errekuntza-instalazioa: erregaiak oxidatzeko eta horrela lortutako beroa erabiltzeko edozein dispositibo tekniko.
- Erregai solidoak: errekuntza-instalazioetan erretzen diren gaiak dira, hala nola, ikatza, kokea, ikatz briketak, zohikatza, egurra eta egur hondakinak. Ez daude gai sintetikoz estalita eta egurra ez dago babes produktuez trataturik.
- Oxigeno portzentajearen erreferentzia: isurketa-balioen erreferentzia irteerako gasetan dagoen oxigeno kopurua denean, irteerako gasetan neurtu beharreko isuriak ondoko ekuazioaren arabera bihurtu behar dira:
21 - OB
Non:
EM = neurtutako isuria.
EB = isuria, erreferentziako oxigeno-kopuruarekin erlazionatuta.
OM = neurtutako oxigeno-kopurua.
OB = erreferentziako oxigeno-kopurua.
Irteerako gasak garbitzeko dispositiboren bat baldin badago kutsatzaile gutxiago botatzeko, aurreko bihurketa hori ez da egin behar batez besteko oxigeno-kopurua erreferentziako oxigeno-kopuruaren gainetik dagoen aldietan baizik. Errekuntza oxigeno hutsarekin edo oxigenoz aberastutako airearekin egiten bada, berriz, kalkulu bereziak eginen dira.
- Potentzia: ekoizpen ekipoek, oro har, hartzen duten potentzia osoa da, potentzia izendatua erreferentzia duena (lehen mailako energia).
- Kontzentrazioa: kutsatzaileen kontzentrazioa, beti ere, metro kubiko bakoitzeko izanen da, baldintza normalak betetzen direla, oinarri lehorrean.
II. KAPITULUA. XEDAPEN OROKORRAK
4. artikulua. Airea kutsa dezaketen jarduerak.
Airea kutsa dezaketen jarduerak A, B eta C taldeetan sailkatu dira, botatzen dituzten kutsatzaileen kopurua eta arriskua kontuan izanik. Talde horietako jardueren zerrendak I. eranskinean daude.
Eranskin horretan ageri ez diren jarduerek ez dute kutsatzeko gai diren jardueren kalifikazioa izanen foru dekretu honetan araututako kontrolei dagokienez. Hala ere, foru dekretu honetan ezarri diren isurketa maila orokorrak errespetatu beharko dituzte, eta Udalak hala frogatzeko eskatzen ahalko dio titularrari, arauak betetzen ez dituela susmatzen badu.
Instalazioak halako moduan taxutuko dira non ahalik kutsatzaile gutxien botako baitute atmosferara, eta helburu berarekin balioztatze-teknikak erabiliko dira, isuriak ahal den neurrian hodi itxietatik bideratuko dira, gaikako tratamendu egokiena erabiliko da kutsadura maila beheratzeko harik eta gehieneko maila onargarrira ekarri arte, eta azkenik, hondakin-gasetan geratzen diren kutsatzaileak atmosferan behar bezala barreiatzeko eskura dagoen teknikarik onena erabiliko da, 96/61/EE Zuzentarauko definizioaren arabera.
Foru dekretu honetako preskripzio orokorrak eta mugako baliorik ezartzen ez dutenak garaia denean zehaztuko dira, jarduera sailkatuak egiteko lizentziak ematerakoan. Hori egiten ez bada, titularrak jarduera sailkatuari buruz berak aurkeztutako proiektuan azaltzen diren funtzionamendu baldintzei eta isurketa mugei eutsiko die, baldin eta horiek foru dekretu honetako xedapenen aurkakoak ez badira.
Aire-kutsatzaileak beren iturritik bertatik hodiratu eta bideratu behar dira, ahal bada. Hondakin-gasari airea nahastu ahal izango zaio hura hozteko edota diluitzeko, teknikoki egokia denean, baina gehitutako aire hori ez da kontuan hartuko hondakin-gasak dituen kutsatzaileen masa-kontzentrazioa kalkulatzen denean.
Hautsa botatzen duten gaiak leku itxietan eduki behar dira (ontzi, silo edo biltegietan) eta horrelako gaiak erabili, lekualdatu eta garraiatzen diren instalazioek karenatzeko gailuak eta zurgagailuak izanen dituzte zatikiak barreiatu daitezela eragozteko. Horrelako gaiak kanpoan metatzen badira, busti eginen dira, edo gehigarriez ihinztatuko dira lehor daudenean hautsik bota ez dezaten, edo olana nahiz bestelako estalkiren bat jarriko zaie, edo haizetik pantailaz babestuko dira.
Instalazioetan etengabe edo noizbehinka kontsumitzen diren gai eta elementuen behar adinako erreserbak eduki behar dira (iragazte-mahukak, neutralizatzaileak, zurgatzaileak etab.), foru dekretu honetan ezarritakoa beteko dela ziurtatzeko.
III. KAPITULUA. ISURKETA MAILAK
10. artikulua. Isurketa mailak.
Frogatu egin behar da atmosfera kutsa dezaketen jarduera eta instalazioek lanean ari diren bitartean atmosferara egiten dituzten isurketek ez dituztela gaindituko dekretu honen 3. eranskinean jarduera bakoitzarentzat ezarritako mugak. Litekeena da dekretu honetakoak baino muga zorrotzagoak ere ezartzea, honako xedapenak aplikatuz: Ingurumen-Eraginaren Ebaluazioari buruzko ekainaren 28ko 1302/1986 Errege Dekretu Legegilea, maiatzaren 8ko 6/2001 Legeak aldarazia, eta Europar Batasuneko Kontseiluaren 96/61/EE Zuzentaraua, 1996ko irailaren 24koa, Kutsaduraren Prebentzioari eta Kontrol Osoari buruzkoa.
Lehenbiziko eranskinean ageri diren jardueretako batzuei ez zaie berariaz isurketa mugarik jarri 3. eranskinean. Jarduera horien isurketak 3. eranskineko 1. puntuan ezarritako muga orokorrei lotu behar zaizkie.
Beste jarduera batzuei 3. eranskinean berariaz mugatu zaizkie kutsatzaile batzuen isurketak. Gainerako kutsatzaileei dagokienez, 3. eranskineko 1. puntuan jarritako muga orokorrei lotu behar zaizkie.
Dena dela, Ingurumen Departamentuari behar bezala frogatzen bazaio instalazioren batek teknikaren eta ekonomiaren aldetik ezin diola gutxieneko mailari eutsi, instalazio hori salbuetsi ahal izanen da, baldin eta jendearen osasunerako edota ingurumenerako arrisku nabarmenik ez badago. Horrelako salbuespenak egiten diren guztietan jarduleak eskura duen teknikarik onena erabiltzen ari dela frogatu behar du, teknikarik onena 96/61/EE Zuzentarauan definituta dagoen moduan ulertuta.
Mugak gainditzen ez direla egiaztatzeko egin behar diren neurketen emaitzek, arau orokor gisa, ordu erdiko isurketaren batez besteko kontzentrazioa adieraziko dute. Gehieneko balioa fluxu espezifiko gisa ematen denean, berriz, egun bateko lanaldian egindako ekoizpena hartuko da oinarri.
Isurketak etengabe kontrolatzen badira, ordu erdiko batez besteko balioetatik %97k, gutxienez, ez du gainditu behar aplikatu beharreko isurketa-mugaren %120a. Ordu erdiko batez besteko balio batek berak ere ez du gainditu behar aplikatu beharreko isurketa-mugaren %200a.
Neurketak aldiro egiten badira, emaitza batek berak ere ez du gainditu behar mugako balioa.
Isurki gaseosoen emaria ordu bakoitzeko metro kubikoetan adieraziko da, tenperatura baldintza normalizatuak betetzen direla (273 kelvin gradu) eta presiokoak ere bai (760 mm Hg edo 101,3 Kilopascal), ur-lurruna kendu ondotik (gas lehorra).
Kutsatzaileen kontzentrazioa metro kubiko bakoitzeko gramo edo miligramoetan adieraziko da, baldintza normalizatu berak betetzen direla. Lehorketa-instalazioetako neurketak gas hezean eginen dira.
Ohiko jardunean nahiz ustekabean substantzia usaintsuak edo usain txarrekoak botatzeko gai diren jarduera eta instalazioek horrelako isurketak gutxitzeko eta ingurunean eragozpenik ez sortzeko bitartekorik onenak eduki behar dituzte.
IV. KAPITULUA. ISURKETEN BALDINTZAK
Baldintza orokorrak:
- Atmosferara isurkiak botatzen dituzten isurguneen kopurua ahalik txikiena izanen da. Beti ere, isurki mota guztiak behar bezala eta banaka tratatuko dira atmosferara bota aurretik, eta kutsatzaile mota guztien isurketa-balioen autokontrola eta kontrola behar bezala egiteko baldintzak beteko direla ziurtatuko da.
- Hodien formak, batez ere ahoa dagoen aldean, gasek airean gora egitea erraztu behar du. Helburu horrekin, tximinia mutur aldean estuagoa izan daiteke, behetik datozen gasen abiadura bizkortu dadin kanporatzen diren unean.
Hodiak leku egokietan jarri behar dira, beraietatik irteten diren gasak inguruetako hodi edo aireztapen-zuloetan sar ez daitezen.
Berniz edo pintura lanak egiten dituzten tailer berriak, jarduera kaltegabetzat kalifikatzen ez badira, industrialdeetan kokatu beharko dira. Industrialderik ez duten herrietan, etxebizitza hurbilenetik gutxienez 10 metrora dauden eraikin exentuetan kokatzen ahalko dira.
Nolanahi ere, bai tailer berriek eta bai lehendik daudenek ere pintura lanetarako kabina eduki behar dute, aire-berritzea eragiteko sistemarekin eta isurketa mugak errespetatzeko behar dituen neurri zuzentzaileekin. Kabinako airea tximiniatik kanporatuko da eta tximinia horren muturra metro bat nabarmendu behar da, gutxienez, 10 metro erradioko inguruan dagoen eraikuntza ororen gainetik.
Sukalde, plantxa, frijigailu, erretegi eta antzekoetako keak eta gasak iragazi egingo dira, beharrezkoa izanez gero, eta tximinia bereizitik kanporatuko dira. Tximiniaren muturra metro bat nabarmendu behar da, gutxienez, 10 metro erradioko inguruan dauden auzoko eraikuntzen gainetik.
Baldintza bera beteko da janzkien garbitegi eta tindategietan eta jangaiak gertatzen diren establezimenduetan (okindegi, kafe-txigortegi, txurrotegi eta antzekoak).
Lehendik dauden instalazioetan aurreko neurri horiek hartzea ezinezkoa dela frogatzen bada, bestelako neurriak hartzen ahalko dira, aurrekoak bezain eraginkorrak ordea, instalazioak ingurunean eragin txarrik izan ez dezan.
Aire kutsatuaren hustuketaren emaria segundoko 1 metro kubikotik gorakoa bada, hustubidea tximinia bereizia izanen da eta muturrean gutxienez 1 metro nabarmenduko da 10 metro inguruko erradioan dauden auzoko eraikuntza guztien gainetik.
Hustuketaren emaria segundoko 1 metro kubikotik beherakoa bada, aire kutsatua terraza edo patioetara hustu ahal izanen da, baldin eta hustubidearen ahoa auzoko aireztapen-zulo edo leihoetatik 1,5 metrora baino urrunago badago proiekzio horizontalean eta 1,5 metrora baino urrunago proiekzio bertikalean, hegalkinik egonez gero, edo 2,0 metrora baino urrunago, hegalkinik gabe. Beti ere, espaloiaren gainetik 2 metrora baino gorago egon behar du.
Aire kutsatuaren irtenbideak fatxada banatan egonen dira edo bestela batetik bestera 5 metro baino tarte handiagoa egonen da. Beti ere, kanporatzen den airearen abiadura 3 m/seg-tik beherakoa izanen da.
Lokaleko aireztapen shuntak lokaleko jarduerarenak soilik izanen dira eta ez dira egonen beste inongo jarduerari loturik.
Hurrengo artikuluetan ezarritakoaren kalterik gabe, errekuntzako keak kanporatzen dituzten tximinien ahoek, batez ere jendea bizi den aldeetan, baldintza hauek beteko dituzte:
- Erregai solidoa edo fuel-olioa erabiltzen bada, tximiniaren ahoa 2 metro nabarmenduko da 50 metro erradioko inguruan dauden auzoko eraikuntza guztien gainetik.
- Gasolioa erabiltzen bada, tximiniaren ahoa 2 metro nabarmenduko da 30 metro erradioko inguruan dauden auzoko eraikuntza guztien gainetik.
- Erregaia gasa bada, tximiniaren ahoa 1 metro nabarmenduko da 10 metro erradioko inguruan dauden auzoko eraikuntza guztien gainetik.
- Berokuntzaren tximiniak preskripzio horietatik kanpo egonen dira, eraikinetako bero-instalazioei buruzko erregelamenduetan xedatutakoa bete behar baitute.
Industriek ekoizpenik handiena egiten ari direnean sortzen dituzten gasen irteerako abiadura 8 m/seg-tik gorakoa izan behar da baldin eta tximiniaren emaria orduko 5.000 metro kubikotik gorakoa bada, eta 5 m/seg-tik gorakoa emaria txikiagoa bada.
Industrietako tximiniak gutxienez 10 metro garai izanen dira. Tximiniaren garaiera dekretu honen 4. eranskineko jarraibideen arabera zehaztuko da isurketek ondoren adieraziko diren mugak gainditzen ez dituztenean.
-100 kg/h sufre oxido.
-100 kg/h nitrogeno oxido.
-75 kg/h konposatu organiko, edo 10 kg/h, 3. eranskineko 1.4.1 epigrafeko I. motako konposatu organikoa izanez gero.
-25 kg/h zatiki.
-25 kg/h klorodun konposatu inorganiko gaseoso.
-15 kg/h fluoro edo fluorodun konposatu.
-10 g/h kadmio eta merkurio edo kadmio zein merkuriodun konposatu (Cd + Hg batera hartuta).
-50 g/h artseniko, selenio eta teluro, edo horien konposatu (As + Se + Te batera hartuta).
-500 g/h antimonio, kromo, kobalto, kobre, eztainu, manganeso, nikel, berun, banadio eta zink eta horien konposatu (Sb + Cr + Co + Cu + Sn Mn + Ni + Pb + V + Zn batera hartuta) (fuel astuna erretzen den instalazioetan muga 1.000 g/h izanen da).
Lantegietako errekuntza-galdaretako erregaia gasa denean, tximiniaren garaiera 6 metrora murriztu daiteke, baldin eta aurreko paragrafoan adierazitakoaren arabera kalkulatutako balioa txikiagoa bada.
Isurketak aurreko artikuluan ezarritako mugak gainditzen baditu, gasak inguruan nola barreiatzen diren aztertuko da eta azterketa horren arabera zehaztuko da tximiniaren garaiera. Halaber, azterketa hori nahitaez egin beharko da gasak nekez barreiatzen diren lekuetan eta egoitzaldeen inguruetan kutsatzaileak atmosferara botatzeko gai diren jarduerak kokatzeko proiektuak egiten direnean.
Industri instalazioetako tximiniek zuloak eduki behar dituzte gasen eta zatikien laginak hartzeko, zurrunbilorik edo bestelako anomaliarik ez dagoen aldeetan, foru dekretu honen 5. eranskineko jarraibideen arabera lagin adierazgarriak hartu ahal izateko eta kutsatzaileen neurketa automatikoa etenik gabe egiten dituzten tresnek neurketak behar bezala egin ahal izateko. Tximiniak beti egon behar dira prest neurketa eta irakurketa ofizialak egin daitezen aurretik deitu gabe, modu errazean eta ikuskatzaileen segurtasuna bermaturik dagoela. Ikuskatzaileek lantegiko arduradunen aurrean egingo dituzte egiaztapenak baina inoiz ezin izango da ikuskapena eragozteko aitzakiatzat erabili arduradunak kanpoan izatea.
V. KAPITULUA. INMISIOAREN BALDINTZAK
27. artikulua. Inmisio mailak.
Inguruabarrak direla-eta beharrezkoa denean, kutsatzaile-iturriaren inguruan dauden pertsona edota ondasunei kalte larria egiteko arriskua dagoenean, edo eraginpeko lekuetan kutsatzaileen kontzentrazioen mugak gainditzen direnean, airearen kalitatearen ebaluazio eta kudeaketari buruzko 1996ko irailaren 27ko 96/62/EE Zuzentaraua aplikatuz ezarritako mugak gainditzen direnean, hain zuzen ere, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak kutsatzaile-iturri diren jardueren titularrei, nahiz eta jarduerok foru dekretu honetan ezarritako isurketa mugak errespetatu, kutsatzaile gutxiago botatzeko edota kutsatzaileen sakabanaketa areagotzeko teknikarik onena erabil dezatela eskatu ahal izanen die, teknika hori 96/61/EE Zuzentarauko definizioaren arabera ulertuta. Horrenbestez, arestian aipatu eraginak ezabatuko dira eta lantegiaren kanpoaldean airearen kalitatea behar adinakoa izanen da.
Goian aipatu zuzentarau horretan kontzentrazio-mugarik ezarri ez zaien kutsatzaileak botatzen direnean, Osasunaren Mundu Erakundeak estandarrak garatzeko eredutzat ezarri dituen balioak errespetatzen ote diren ebaluatu beharko da.
VI. KAPITULUA. ALDIROKO KONTROLAK
A eta B taldeetako jardueren titularrek Udalari eta Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuari aurkeztu behar diete, jarduera sailkatua egiteko lizentzian ezarritako epean, edo horrelakorik ezean, irekiera-lizentzia jaso eta lau hileko epean aurkeztu ere, kontrol-erakunde baimendunak egindako txosten teknikoa, ondokoak azalduko dituena: egindako neurketak eta analisiak, neurketak egiteko instalatutako tresna automatikoen edo esku-tresnen kalibrazioaren ziurtagiriak, eta behar diren gainerako zehaztasunak, funtzionamenduari eta ingurumen-eraginari dagokienez jarduerak foru dekretu honetan eta lizentzian ezarritako baldintzak betetzen dituela egiaztatu dadin.
Betekizun bera izango dute C taldeko jarduerek ere, baldin eta jarduera sailkatua egiteko lizentziak hala adierazten badu berariaz.
A eta B taldeetako jarduerek atmosferara egiten dituzten isurketen autokontrola eginen dute. Horretarako, kutsatzaileen iturrien emariak neurtuko dira. Egoki denean, lehengai, ekoizkin eta hondakinen balantze estekiometrikoak ere eginen dira eta, horien arabera, kalkuluen bidez zenbatetsiko dira isurkietan dauden elementu kutsatzaileak. Isurkiak askeak badira, hodietatik bideratzen ez direnak, inmisioaren kontrola hargailu egokiekin egiten ahal izanen da.
Betekizun bera izanen dute C taldeko jarduereik ere, jarduera sailkatua egiteko lizentziak hala adierazten badu berariaz.
Jardueren titularrek berek eginen dute autokontrola, edo haiek kontratatutako adituek. Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak kutsatzaileen iturri bakoitzarentzat ezarriko dituen egitarauaren eta prozeduren arabera eginen dira autokontrolak.
Arau orokor gisa, arau zehatzak ezarri artean eta hurrengo artikuluan adieraziko denaren kalterik gabe, honela eginen dira kontrolak:
- A taldean sailkatutako jarduerak: kontrolak bi hilean behin eginen dira.
- B taldean sailkatutako jarduerak: kontrolak sei hilean behin eginen dira.
Jarraian adieraziko diren kopuruak baino kutsatzaile gehiago atmosferara botatzen bada, isurketen kontrol etengabea egin behar da:
-75 kg/h sufre oxido.
-75 kg/h nitrogeno oxido.
-10 kg/h konposatu organiko (karbonoa neurtuta) edo 5 kg/h, 3. eranskineko 1.4.1. epigrafeko I. motako konposatu organikoak badira.
-5 kg/h zatiki.
-5 kg/h klorodun konposatu inorganiko gaseoso.
-2 kg/h fluoro eta fluorodun konposatu.
-10 g/h kadmio eta merkurio eta horien konposatu (Cd + Hg batera hartuta).
-50 g/h artseniko, selenio, teluro eta horien konposatu (As + Se + Te batera hartuta).
-200 g/h antimonio, kromo, kobalto, kobre, eztainu, manganeso, nikel, berun, banadio eta zink eta horien konposatu (Sb + Cr + Co + Cu + Sn Mn + Ni + Pb + V + Zn batera hartuta) (fuel astuna erretzen duten instalazioak balio hori 1.000 g/h izanen da).
Azken hiru idatz-zatietan aipatutako kutsatzaileei egunero neurketa adierazgarri bat eginen zaie, etenik gabe hartutako laginean.
Gainerako kutsatzaileak etengabeko neurketareko ekipo automatikoen bidez kontrolatuko dira. Ekipo horiek jardueraren kontrol-zentroari lotuta egonen dira eta, gainera, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak airearen kalitatea kontrolatzeko erabiltzen duen sarean sartuta egon behar dute, eta jarduerak behar diren bitarteko guztiak edukiko ditu hori horrela izan dadin.
Etengabeko kontrolak egiteko agintzen ahalko zaie goian aipatu kopuruak baino kutsatzaile gutxiago botatzen dituztenei ere, baldin eta ingurunean eragin kaltegarria dutela antzematen bada, edo aldiroko kontrolen emaitzek egiazko isurketa-mailak jakitea behar adina bermatzen ez dutela uste izaten bada.
32. artikulua. Isurketen neurketa.
1. Neurketa etena.
a) Isurketen aldizkako neurketa etenak egiteko, Europako arauak (EN) bete behar dira; horrelakorik ezean, UNE arauak; eta horrelakorik ezean, nazioarteko araudiak. Hala ere, Ingurumen Sailak berariaz metodoren bat ezarria duen kasuetan metodo hori lehenetsi beharko da.
b) Isurketen aldizkako neurketa eten guztiek ordu erdi iraun behar dute gutxienez. Opakotasuna neurtzen denean, hiru neurketa-sail eginen dira eta neurketa horietako bakoitzak bi minutu iraunen du gutxienez.
2. Neurketa etengabea.
a) Aldizkako neurketa etengabeak egiten direnean, eskura dagoen teknologiarik oneneko analisi tresnak erabiliko dira, emaitzak berregin eta erkatzeko aukera ematen dutenak.
b) Analisi tresnek ziurtagiria izan behar dute, bakoitzak analizatzen duen kutsatzailea neurtzeko homologatuta dagoela egiaztatzeko. Europar Batasuneko estatuetan edo horiekin hitzarmena duten estatuetan ofizialki aintzatetsitako erakundeek eman behar dituzte ziurtagiri horiek.
c) Neurketa etengabea egiteko analisi tresnak kalibratu eta kokatzeko Europako Arauak (EN) bete behar dira; horrelakorik ezean, UNE arauak; eta horrelakorik ezean, nazioarteko araudiak. Hala ere, Ingurumen Departamentuak berariaz arau zehatzak ezarriak dituen kasuetan horiexek lehenetsi behar dira.
Analisi tresnetatik %95en konfiantza-tarteen balioek, kutsatzaile bakoitzari aplikatzen ahal zaien isurketa-mugan zehazturik, ez dituzte gainditu behar 6.1. eranskinean ezarritako portzentajeak.
Zatikien kontzentrazioa etengabe neurtzen denean, parametro horren eta opakotasunaren edo opakotasunari lotutako beste aldagairen baten arteko korrelazioa hartu behar da oinarri, 6.2. eranskinean azaldutako metodoari jarraiki. Hala ere, zatikien kontzentrazioaren etengabeko neurketa egiteko beste analisi tresna batzuk ere erabil daitezke, neurketa zuzenean nahiz zeharka egiten dutenak.
d) Isurketen neurketa etengabeak egin behar zaizkien instalazioen titularrek aurreko idatz-zatian ezarritakoa betetzen dutela frogatu behar dute. Horretarako, baimendun kontrol-erakunderen batek emandako ziurtagiria aurkeztuko dute.
Atmosferara 24. artikuluan adierazitakoak baino kutsatzaile kopuru handiagoak botatzen dituzten instalazioek ziurtatu egin behar dute inguruko airearen kalitatearen zainketa.
Horretarako, airea kutsa dezakeen jardueraren inguruetan neurtokiak kokatzeko proposamena egin behar du jardueraren titularrak, proiektuaren ezaugarriak eta inguruaren berezitasun geografiko eta meteorologikoak kontuan izanik. Neurtoki horiek ekipo egokiez hornituko dira instalazioak botatzen dituen kutsatzaile nagusiak kontrolatzeko, inguruko airearen kalitatea gutxitu ez dezaten. Gainera, parametro meteorologikoak neurtzeko ekipoez hornituko dira, baita datuak bildu eta igortzekoez ere, eta Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamenduak airearen kalitatea kontrolatzeko duen sarean sartuko dira. Jarduerak berak eduki behar ditu horretarako behar diren bitarteko guztiak.
35. artikulua. Aldizkako berrikuspenak.
Atmosfera kutsa dezaketen instalazioek, halakotzat sailkatuek alegia, ondotik adieraziko den maiztasunarekin, baimendun kontrol-erakunderen batek egindako txosten teknikoa aurkeztu behar dute. Hartan ziurtatu egin behar da jarduerak betetzen dituela jarduera sailkatua egiteko lizentzian eta honako foru dekretuan ezarritako baldintzak, bai funtzionamenduari buruzkoak eta bai ingurumen-eraginari buruzkoak ere. Txosten hori Udalari eta Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuari igorriko zaie.
- A taldean sailkatutako jarduerak: bi urtean behin.
- B taldean sailkatutako jarduerak: hiru urtean behin.
- C taldean katalogatutako jarduerak: bost urtean behin.
Europar Batasunaren Kontseiluaren 1999/13/EE Zuzentaraua, konposatu organiko lurrunkorren isurketari buruzkoa, bete behar duten instalazioek, aurreko artikuluan adierazitakoaz gainera, urtero aurkeztu behar dute, edo maizago, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak hala aginduz gero, zuzentarau horretan ezarritako baldintza guztiak betetzen dituztela ziurtatzen duen txostena, eta eta hori frogatzeko behar adina datu erantsi behar dituzte.
37. artikulua. Autokontrolaren Erregistro Sistema.
Atmosfera kutsa dezaketen jarduera guztiek, halakotzat sailkatuek alegia, Autokontrolaren Erregistro Sistema edukiko dute, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak onetsia, eta bertan agerraraziko dituzte kontrol ororen emaitzak eta atmosferara egiten dituzten isurketekin zerikusia duten gorabehera nabarmen guztiak.
Sistema hori eguneratuta eta ikuskatzaile ofizialen esku egonen da beti.
Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak berariaz prozedura informatikaren bat ezartzen badu, jarduerek horixe ezarriko dute hark ematen dien epean.
38. artikulua. Ingurumenaren Kudeaketa.
EEEren 1836/93 Erregelamendua betez Ingurumena Kudeatzeko Sistema ezarri duten jarduerek autokontrol sistema zehatza proposatu ahal izanen dute, Erregelamenduarekin bat datorrena.
VII. KAPITULUA. INTEGRAZIOA JARDUERA SAILKATUETARAKO BAIMENEN ARAUBIDEAN
Atmosfera kutsa dezaketen jarduerak, A, B eta C taldeetakoak, 16/89 Foru Legearen arabera jarduera sailkatuak baitira, honako foru dekretuaren manuak betetzen dituztela frogatzeko behar adina informazio erantsi behar zaio jarduera sailkatua egiteko lizentziaren eskabidearekin batera aurkezten den proiektu teknikoari.
Horrelako instalazioak jarduera sailkatuak diren aldetik tramitatzen direnean Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza kontseilariak eman behar duen txostenak barnean hartuko ditu honako foru arauan atmosferarako isurketei buruz bildutako zehaztapenak; beraz, txosten horrek 833/75 Dekretuan ezarritako onespena edo txostena ordeztuko du.
41. artikulua. Ikuskapen, funtzionamendu eta zehapen araubidea.
Foru dekretu honetako jardueren ikuskapen eta funtzionamendu araubidea eta zehapen araubidea, 39. artikuluarekin bat etorriz, otsailaren 15eko 32/90 Foru Dekretuak ezarritakoari lotuko zaio; dekretu horren bidez onetsi baita jarduera sailkatuak ingurumenaren babeserako kontrolatzeko Erregelamendua.
42. artikulua. Irekieralizentzia.
Atmosfera kutsa dezaketen jarduerak irekitzeko lizentzia lortu ahal izateko, eskudun teknikariaren ziurtagiriak, 32/90 Foru Dekretuaren 20. artikuluan aipatzen den horrek, berariaz adierazi behar du honako foru dekretuan eta jarduera sailkatua egiteko lizentzian ezarritako baldintzak betetzen direla, obra zibilari, makineriari eta instalazioei dagokienez. Behar izanez gero, neurketen eta egiaztapen saioen emaitzak ere ziurtagiri horretan jasoko dira.
XEDAPEN IRAGANKORRAK
Lehendik dauden A eta B taldeetako jardueren instalazioak direla-eta, titularrak, urtebeteko epean, eskumena duen kontrol-erakundearen txosten teknikoa aurkeztu behar du, jarduerak funtzionamenduaren eta ingurumen-eraginaren aldetik 833/75 Dekretuan eta jarduera sailkatua egiteko lizentzian ezarritako baldintzak betetzen dituela ziurtatuko duena. Txosten horrek, besteak beste, lehendik dauden instalazioen deskripzioak eta neurketa eta analisien azalpen zehatzak bilduko ditu. Udalari eta Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuari igorriko zaie.
Lehendik dauden jardueren instalazioei buruzko txostena, aurreko idatz-zatian aipatua, baiezkoa baldin bada, instalazioak honako foru dekretuaren 2, 3, 4 eta 5. kapituluetan ezarritakoari egokitu beharko zaizkio 2007ko urriaren 31rako. Egokitzapen hori neurri zuzentzaileen berrikuspena dela joko da, Jarduera Sailkatuen Kontrolari buruzko 32/90 Foru Dekretuaren 18. artikuluan aipatzen den berrikuspena, hain zuzen ere.
Egokitzapena egiteko epe bera izanen dute lehendik dauden C taldeko jardueren instalazioek, baldin eta 833/75 Dekretuan eta jarduera sailkatua egiteko lizentzian ezarritako baldintzak betetzen badituzte, funtzionamenduari eta ingurumen-eraginari dagokienez.
Lehendik dauden A, B eta C taldeetako jardueren instalazioek, lehenbiziko xedapen iragankorrean aipatutako kontrol -erakunde baimendunaren txostenaren arabera edo ikuskatzaileen txostenaren arabera, ez baldin badituzte betetzen 833/75 Dekretuan edota jarduera sailkatua egiteko lizentzian funtzionamenduari eta ingurumen- eraginari buruz ezarritako baldintzak, honako foru dekretuaren 2, 3, 4 eta 5. kapituluetan ezarritakoari egokitu beharko zaizkio, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamenduak ezartzen duen epean. Epe hori beren egoera aztertu ondotik ezarriko zaie eta gehienez 2 urtekoa izanen da, honako foru dekretua indarrean jartzen den egunetik hasita. Egokitzapen hori neurri zuzentzaileen berrikuspena dela joko da, Jarduera Sailkatuen Kontrolari buruzko 32/90 Foru Dekretuaren 18. artikuluan aipatzen den berrikuspena, hain zuzen ere.
Egokitzapena egiteko epe bera izanen dute lehendik dauden A, B eta C taldeetako jardueren instalazioek, baldin eta jarduera sailkatua egiteko manuzko lizentziarik ez badute. Beti ere, lizentzia hori lortu beharko dute, otsailaren 15eko 32/90 Foru Dekretuan ezarritakoaren arabera.
Lehendik dauden instalazioak 6. kapituluan adierazitakoari egokitzeko baldintzak eta epeak berariaz ezarriko ditu, ebazpen bidez, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak. Hori gorabehera, 29, 30, 34, 35 eta 36. artikuluak aplikatzen ahalko dira honako foru dekretua indarrean jarritakoan.
Foru dekretu honek Nafarroako ALDIZKARI OFIZIALean argitaratzen den egunaren biharamunetik izanen du indarra.
Iruñean, bi mila eta bateko urtarrilaren hamalauan.-Nafarroako Gobernuko lehendakaria, Miguel Sanz Sesma.-Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza kontseilaria, Jesús Javier Marcotegui Ros.
1. ERANSKINA. ATMOSFERA KUTSA DEZAKETEN JARDUEREN KATALOGOA
A taldea:
1.1. Energia.
Sorkuntza.
1.1.1. 50 MW-tik gorako potentzia termikoa duten zentral termiko arruntak.
1.1.2. Zentral termiko nuklearrak.
Gasa.
1.1.3. Gas manufakturatuaren fabrikak.
1.1.4. Ikatzen eta egurraren distilazioa lehorrean.
Petrolioa.
1.1.5. Petrolioaren birfindegiak.
1.2. Meatzaritza.
1.2.1. Meen txigorketa, kaltzinazioa, aglomerazioa eta sinterizazioa.
1.3. Siderurgia eta galdaketa.
1.3.1. Siderurgia integrala.
1.3.2. Meen aglomerazioa.
1.3.3. Mea-parkeak.
1.3.4. Arrabioaren ekoizpena labe garaietan.
1.3.5. Koke bateria siderurgia lantegietan eta galdategietan.
1.3.6. Oxigenozko altzairugintza, LD, LDAC, CALDO eta antzeko prozesuak barne direla.
1.3.7. Altzairuaren fabrikazioa eta finketa, aire-injekzioarekin, oxigenoarekin edo ez, Bessemer bihurgailuak barne direla.
1.3.8. Martin altzairu fabrikak.
1.3.9. Altzairu arruntaren eta bereziaren fabrikazioa, guztira 10 Tm-tik gorako ahalbidea duten arku elektrikozko labeetan.
1.3.10. Burdinurtuaren, burdin xaflakorraren, altzairu arruntaren eta altzairu bereziaren ekoizpena labe birakarietan, kubiloteetan eta indukzio-labeetan, baita arku elektrikozko labeetan ere, ekoizpen ahalbidea 10 Tm-tik gorakoa dela.
1.3.11. Ferroaleazioen fabrikazioa labe elektrikoan, labearen potentzia 100 Kw-tik gorakoa denean.
1.4. Burdinaz besteko metalurgia.
1.4.1. Lehen galdaketako aluminioaren ekoizpena.
1.4.2. Berunaren ekoizpena upel-labean.
1.4.3. Berunaren birfinketa.
1.4.4. Bigarren galdaketako berunaren ekoizpena (berunezko txatarraren berreskuraketa).
1.4.5. Zink ekoizpena meen erredukzioaren eta distilazioaren bidez.
1.4.6. Kobre gordin edo beltzaren ekoizpena upel-labean, erreberberozko labean edo labe birakarian.
1.4.7. Kobrearen ekoizpena bihurgailuan.
1.4.8. Kobrearen birfinketa anodo-labean.
1.4.9. Antimonio, kadmio, kromo, magnesio, manganeso, eztainu eta merkurio ekoizpena.
1.4.10. Metalen eta aleazioen ekoizpena suzko elektrolisiaren bidez, labeen potentzia 25 Kw-tik gorakoa denean.
1.5. Metalezko ekoizkin eraldatuak.
Bat ere ez.
1.6. Industria kimikoak eta beraiei lotutakoak.
Ongarriak.
1.6.1. Ongarri organiko eta inorganikoak ekoiztea, potasiko hutsak izan ezik.
Oinarrizko eta tarteko industria inorganikoa.
1.6.2. Sintesi kimikorako gasen fabrikazioa, dekretu honen 2. eranskineko kutsatzaileak botatzen direnean.
1.6.3. Halogenoen eta horien hidrazidoen ekoizpena.
1.6.4. Fluoruroen ekoizpena eta industri erabilera.
1.6.5. Karbono, sufre eta fosforo kloruroen, oxikloruroen eta sulfuroen ekoizpena.
1.6.6. Sufrearen eta haren azidoen ekoizpena eta sulfuro mineralen tratamendua.
1.6.7. Azido nitrikoaren eta fosforikoaren ekoizpena.
1.6.8. Fosforoaren ekoizpena.
1.6.9. Artsenikoaren eta haren konposatuen ekoizpena.
1.6.10. Azido zianhidrikoaren eta haren gatz eta deribatuen ekoizpena.
1.6.11. Karburo metalikoen ekoizpena.
1.6.12. Kadmio, zink, kromo, magnesio, manganeso eta kobredun konposatuen ekoizpena.
Oinarrizko eta tarteko industria organikoa.
1.6.13. Hidrokarburo alifatikoen ekoizpena.
1.6.14. Hidrokarburo aromatikoen ekoizpena.
1.6.15. Sufrearen, kloroaren, berunaren eta merkurioaren deribatu organikoen ekoizpena.
1.6.16. Akrilonitriloaren ekoizpena.
1.6.17. Petroliotiko kokearen ekoizpena.
1.6.18. Petroliotiko betun, brea eta asfaltoaren ekoizpena.
1.6.19. Elektrodoetarako grafito artifizialaren fabrikazioa.
Pigmentuak.
1.6.20. Ke-beltzaren ekoizpena.
1.6.21. Titanio bioxidoaren ekoizpena.
Pestizidak.
1.6.22. Pestizidetarako gai aktiboen fabrikazioa.
Paper-orea eta papera.
1.6.23. Paper-ore kimikoak eta papera kloroz eta haren konposatuez zuritzeko instalazioak.
1.6.24. Gai plastikoen ekoizpena.
Jangaien bilgarri artifizialen fabrikazioa.
1.7. Ehungintza.
Bat ere ez.
1.8. Zuraren, kortxoaren eta altzarien industria.
Bat ere ez.
1.9. Eraikuntzako gaien industria.
1.9.1. Clinkerraren eta zementuaren fabrikazioa.
1.9.2. Kare eta igeltsuaren fabrikazioa, ekoizpen-ahalmena 5.000 Tm/urteko baino handiagoa denean.
1.9.3. Dolomitaren eta magnesitaren kaltzinazioa.
1.9.4. Harri-zuntzaren eta beste zuntz mineral batzuen fabrikazioa.
1.10. Larrugintza eta oinetakogintza.
Bat ere ez.
1.11. Askotariko industria eta jarduerak.
1.11.1. Hondakinen errekuntzaren bidez metalak berreskuratzeko lantegiak.
1.11.2. Industri hondakinen errausketa.
1.11.3. Hiri hondakinen errausketa, ahalmena 3 Tm/h baino handiagoa denean.
1.12. Nekazaritzako eta nekazaritza-industriako jarduerak.
1.12.1. Abereen kanalak eta hondakinak presioaren eta tenperaturaren bidez prozesatzea irinak, koipeak eta gantzak lortzeko, tratamendu-ahalmena 10 Tm/eguneko edo handiagoa denean.
B taldea:
2.1. Energia.
Sorkuntza.
2.1.1. 50 Mw-tik beherako eta 1 Mw-tik gorako potentzia duten zentral termiko arruntak.
2.1.2. Bero-sorkuntza, 2,5 Mw-tik gorako bero-potentziarekin, edozein erregai solido, likido edo gaseoso erabiliz, salbu eta gas naturala, PGL eta hiri-gasa. Instalazio bereko ekipoak edo tximinia batera doazen instalazioak bata bestetik bereiz daudenean, ekipo edo instalazio horien potentzien batura hartuko da kontuan.
2.1.3. Aglomeragarrien eta ikatz briketen fabrikazioa.
2.1.4. Ikatza gertatu eta tratatzeko instalazioak (ikatzaren birrinketa, ehoketa eta galbaheketa).
2.1.5. Zentral termikoetako erregai solidoak eta hondakinak zerupean biltegiratzea.
2.1.6. Egurraren karbonizazioa (ikazkintza), industria finko eta estentsiboa denean.
2.2. Meatzaritza.
2.2.1. Haitz, harri, legar eta hareen erauzketa, ekoizmena urtean 200.000 metro kubikotik gorakoa denean.
2.2.2. Harri, legar eta beste gai mineral batzuk tratatzeko instalazioak (zehatu, txikitu, birrindu, hauts bihurtu, eho, bahetu, nahastu, garbitu, zakuratzeko instalazioak), ahalmena 200.000 Tm/urteko baino handiagoa denean, edo, ahalmena edozein izanik ere, instalazioa hiriguneren batetik 500 m-ra baino hurbilago dagoenean.
2.2.3. Meategietako mantenu eta garraio instalazioak.
2.2.4. Gai mineralak, erregai solidoak eta sarrak barne direla, zerupeko biltegian edukitzea beste leku batera eraman aurretik.
2.3. Siderurgia eta galdaketa.
2.3.1. Burdinurtua, burdin xaflakorra, altzairu arrunta eta altzairu berezia fabrikatzea labe birakarietan, kubiloteetan eta indukzio-labeetan, baita arku elektrikozko labeetan ere, ekoizmena gehienez 10 Tm denean.
2.3.2. Ferroaleazioak labe elektrikoan fabrikatzea, labearen potentzia gehienez 100 Kw denean.
2.3.3. Siderurgiako sarren tratamendua.
2.4. Burdinaz besteko metalurgia.
2.4.1. Silikoaleazioen fabrikazioa labe elektrikoan, ferro-silizioaren fabrikazioa izan ezik, labearen potentzia 100 Kw-tik gorakoa denean.
2.4.2. Burdinaz besteko metalak, beruna izan ezik, txatar edo sarrak urtuz berreskuratzea.
2.4.3. Metalurgia lantegietan mineralak prestatu, kanpoan metatu, kargatu, deskargatu, mantendu eta garraiatzea.
2.4.4. Burdinaz besteko metal lingoteen birgaldaketa, urteko ekoizpena 10.000 Tm-tik gorakoa denean.
2.5. Metalezko gai eraldatuak.
2.5.1. Kobrezko eroaleen esmalteztaketa.
2.5.2. Burdina galbanizatzea eta eztainuz, berunez edo beste metal batez estaltzea metal urtutan sartuz.
2.5.3. Berunezko plaka akumulatzaileen fabrikazioa, ekoizmena 1.000 Tm/urteko baino handiagoa denean.
2.5.4. Metalen eta gai plastikoen azala prozesu elektrokimiko edo kimikoen bidez tratatzeko instalazioak, tratamendurako erabiltzen diren kubeten bolumena 30 metro kubikotik gorakoa denean.
2.5.5. Metalen ijezketa hotzean.
2.6. Industria kimikoak eta beraiei loturikak.
2.6.1. Amoniakoaren fabrikazioa.
2.6.2. Aluminaren fabrikazioa.
2.6.3. Amonio kloruroaren ekoizpena.
2.6.4. Kadmio, merkurio, kromo, manganeso eta kobredun deribatu inorganikoen ekoizpena.
2.6.5. Berun oxidoen (minioa eta litargirioa) eta berun karbonatoaren (berun-zuria) ekoizpena.
2.6.6. Selenioaren eta haren deribatuen ekoizpena.
2.6.7. Zink oxidoen ekoizpena.
Oinarrizko eta tarteko industria organikoa.
2.6.8. Hidrokarburo halogenatuen ekoizpena.
2.6.9. Fenola, kresolak eta nitrofenolak ekoiztea.
2.6.10. Piridina, metilpiridinak (pikolinak) eta kloropikrina ekoiztea eta industri prozesuetan erabiltzea.
2.6.11. Formola, azetaldehidoa, akroleina eta horien alkilderibatuak ekoiztea.
2.6.12. Aminak ekoiztea eta industri prozesuetan erabiltzea.
2.6.13. Gantz-azidoen ekoizpena prozesu industrialetan.
2.6.14. Asfalto, betun, mundrun eta breen nahastura bituminosoak egitea.
2.6.15. Bentzol gordinaren ekoizpena.
Koloratzaileak.
2.6.16. Koloratzaile organiko sintetikoen ekoizpena.
Pigmentuak.
2.6.17. Litopona, itsasoz haraindiko urdina, Prusiako urdina, burdin peroxidoa, titanio bioxidoa eta elementu toxikoak edo horien konposatuak dituzten beste pigmentu batzuk ekoiztea, 3. eranskineko 1. puntuan ageri direnak.
Plastikoak eta kautxuak.
2.6.18. Kautxuaren birsorkuntza.
2.6.19. Moldeatzeko plastiko biniliko, fenoliko, akriliko, uretaniko eta halogenatuen ekoizpena.
2.6.20. Erretxinen polimerizazioa disolbatzaile organikoen bidez, disolbatzailearen kontsumoa (disolbatzaile hutsa edo erretxinan nahiz beste produkturen batean nahasturik dagoena) 15 Tm/urteko baino handiagoa denean.
2.6.21. Kautxu eta plastikoen azaleko eraldakuntza, halogenodun konposatuak jariatzen direnean.
2.6.22. Kautxu nitrilikoen eta halogenatuen ekoizpena.
Zuntz artifizial eta sintetikoak.
2.6.23. Biskosaren eta zuntz akrilikoen ekoizpena.
Plastikoen eraldakuntza.
2.6.24. Marruskadura-babeskien fabrikazioa, erretxina fenoplastikoak erabiltzen direnean.
Kautxuzko manufakturak.
2.6.25. Ebonitaren fabrikazioa.
2.6.26. Moldiztegiko tinten ekoizpena.
Landare-osasuneko gaiak.
2.6.27. Landare-osasuneko gaien ekoizpena formulazio bidez.
Karbohidratoak eta kolak.
2.6.28. Kola eta gelatinen ekoizpena, disolbatzaile organikoak erabiltzen direnean.
2.6.29. Beste ataletan sailkatu gabeko prozesuak, sintomatikoki halogenoak eta horien hidrazidoak jariatzen badira 100 g/h-tik gorako kopuruan.
2.7. Ehungintza.
Bat ere ez.
2.8. Elikagaien industria.
2.8.1. Alkoholen distilazioa eta pattarren fabrikazioa, baldin eta ekoizpena, alkohol hutsaren bolumenean adierazita, egunean 500 l-tik gorakoa bada.
2.8.2. Hezur-irinaren eta larru-glutenaren fabrikazioa.
2.8.3. Arrain-irinaren ekoizpena eta arrain-olioaren ateratze eta tratamendua.
2.9. Zuraren, kortxoaren eta altzarien industria.
2.9.1. Zura kreosota-olioz, mundrunez edo beste kontserbatzaile batzuez inpregnatu edo tratatzea.
2.10. Eraikuntzarako gaien industriak.
2.10.1. Karearen eta igeltsuaren fabrikazioa, ekoizmena gehienez 5.000 Tn/urteko denean.
2.10.2. Eraikuntzarako buztinezko gaien, azuleiuen eta errefrakzio-gaien fabrikazioa.
2.10.3. Beiragintza.
2.10.4. Aglomeratu asfaltikoen fabrikazioa.
2.11. Larrugintza eta oinetakogintza.
Bat ere ez.
2.12. Askotariko industria eta jarduerak.
2.12.1. Disolbatzaile organikoak oinarrizko osagai dituzten berniz, pintura, itsasgarri eta tintak edozein euskarriri ematea eta horrelakoak erre edo lehortzea, disolbatzailearen kontsumoa (pinturaren oinarrizko disolbatzailea barne) 10 Tn/urteko baino handiagoa denean.
2.12.2. Hiri hondakinen erraustegiak, horien ahalmena 72 Tn/eguneko baino txikiagoa denean.
2.12.3. Osasun arloko hondakinak erretzeko labeak eta erraustegiak.
2.12.4. Edozein prozesu, konposatu toxikoen jarioa 3. eranskineko 1. puntuan prozesu-mota bakoitzerako adierazitakoa halako bi edo handiagoa denean.
2.13. Nekazaritzako eta nekazaritza-industriako jarduerak.
2.13.1. Koipe eta gantzen urtuketa, bigarren urtuketa, neutralizazioa, zuriketa eta iragazketa, eta industri koipeak ateratzeko erabiltzen diren gantz gordinen biltegiratzea.
2.13.2. Landare-olioak ateratzea.
2.13.3. Animalien gorputz, materia eta hondakin freskoen tratamendua atal gantzatsuak ateratzeko.
2.13.4. Pentsuen fabrikazioa eta zereal aleen eta horien deribatuen prozesaketa.
2.13.5. Pentsu berdeen lehorketa industri instalazioetan.
2.13.6. Animalien hezur, larru, adar, apatx eta beste hondakin batzuen torrefakzioa ongarriak fabrikatzeko eta beste erabilera batzuetarako.
2.13.7. Abereen kanalak eta hondakinak prozesatzea presioaren eta tenperaturaren bidez, irinak, koipeak eta gantzak lortzeko, tratamendu ahalmena 10 Tm/eguneko baino txikiagoa denean.
C taldea:
3.1. Energia.
Sorkuntza.
3.1.1. Bero-sorkuntza erregai solido eta likidoekin, bero-potentzia 100 Kw-tik gorakoa eta gehienez 2,5 Mw-koa denean, eta gas natural, PGL, hiri-gas edo biogasarekin, potentzia 100 kw-tik gorakoa denean. Instalazio bereko ekipoak edo tximinia batera doazen instalazioak bata bestetik bereiz badaude, ekipo edo instalazioen potentzien batura hartuko da kontuan.
Gas.
3.1.2. Gas pobrearen, gasogenoaren edo uraren ekoizpena.
3.2. Meatzaritza.
3.2.1. Harri, legar eta beste gai mineral batzuk tratatzeko instalazioak (zehatu, txikitu, birrindu, hauts bihurtu, eho, bahetu, nahastu, garbitu, zakuratzeko instalazioak), ahalmena 200.000 Tm/urteko baino txikiagoa denean.
3.2.2. Haitz eta harri naturalen industri lanketa, zerraketa eta leunketa, bitarteko mekanikoekin.
3.3. Siderurgia eta galdaketa.
3.3.1. Burdin metalen eta bestelako metalen tratamendu termikoak.
3.3.2. Galdaketarako hareen eta moldeaketarako beste gai batzuen moldeatze eta tratamendu lanak.
3.3.3. Plantxak edo profilak konformatzeko labeak.
3.3.4. Burdina birgaldatzea eta mantentzea indukzio-labeetan.
3.4. Burdinaz besteko metalurgia.
3.4.1. Metalak birfintzea, beruna eta kobrea izan ezik.
3.4.2. Silikoaleazioak fabrikatzea, ferrosilizioa izan ezik, labearen potentzia gehienez 100 Kw denean.
3.4.3. Burdinaz besteko metal lingoteen birgaldaketa, urteko ekoizpena 10.000 Tm-tik beherakoa denean.
3.5. Metalezko gai eraldatuak.
3.5.1. Berunezko xafla akumulatzaileen fabrikazioa, ahalmena 1.000 gehienez Tm/ urteko denean.
3.5.2. Soldadura-instalazio finkoak galdaragintza tailerretan eta antzekoetan.
3.5.3. Metalak desugertzeko instalazioak.
3.5.4. Metalen eta gai plastikoen azala prozesu elektrokimiko edo kimikoen bidez tratatzeko instalazioak, tratamendurako erabiltzen diren kubeten bolumena 30 metro kubikotik beherakoa denean.
3.5.5. Metalei koipea kentzea halogenodun konposatu organikoekin.
3.6. Industria kimikoak eta horiei loturikoak.
Oinarrizko eta tarteko industria inorganikoa.
3.6.1. Burdin kloruroaren eta nitratoaren ekoizpena.
Oinarrizko eta tarteko industria organikoa.
3.6.2. Nitratutako konposatu aromatikoen ekoizpena.
3.6.3. Azido formikoa, azetikoa, oxalikoa, adipikoa, laktikoa, salizilikoa, maleikoa eta ftalikoa ekoiztea.
3.6.4. Anhidrido azetikoa, maleikoa eta ftalikoa ekoiztea.
3.6.5. Fenola, formola eta horien deribatuak, akroleinak eta horien alkilderibatuak industri prozesuetan erabiltzea.
Xaboiak eta detergenteak.
3.6.6. Detergenteen fabrikazioa.
3.6.7. Saponifikazioa eta xaboiaren egosketa.
Plastikoak eta kautxuak.
3.6.8. Zeluloidearen eta nitrozelulosaren ekoizpena.
3.6.9. Erretxinen polimerizazioa disolbatzaile organikoekin, disolbatzaileen kontsumoa (disolbatzaile hutsa eta erretxinan eta beste gaietan dagoena) urteko 2 eta 15 Tm bitartekoa denean.
3.6.10. Plastiko biniliko, fenoliko, akriliko, uretaniko eta halogenatuen eraldakuntza, moldeaketaren, estrusioaren eta beste teknika batzuen bidez.
3.6.11. Kautxua prozesatu, nahasketaren, birrinketaren, homogeneizazioaren, kalandratuaren, estrusio edo injekzioaren eta bulkanizazioaren bidez, prozesatzeko ahalmena urtean 50 Tm-tik gorakoa denean.
Pinturak.
3.6.12. Oinarri organikodun disolbatzaileak dituzten pintura, berniz edo laken ekoizpena.
Argazkilaritzako gaiak.
3.6.13. Zilarra berreskuratzea argazkilaritzako gaien tratamenduaren bidez. Erretxina naturalak.
3.6.14. Erretxinen urtuketa.
Olio eta koipeak.
3.6.15. Landare-olioen oxidazioa.
Argizariak eta parafinak.
3.6.16. Industri moldaketa parafinazko objektuen urtuketaren bidez.
3.7. Ehungintza.
3.7.1. Kotoiari izpiak kentzea.
3.7.2. Linoa, kalamua eta ehungintzako beste zuntz batzuk uretan beratzea.
3.7.3. Feldro eta guaten fabrikazioa.
3.8. Elikagaien industria.
3.8.1. Kakaoa, kafea, malta, txikoria eta kafearen ordezko beste produktu batzuk txigortu eta torrefaktatzea.
3.8.2. Alkoholaren distilazioa eta pattarren fabrikazioa, eguneko ekoizpena, alkohol hutsaren bolumenean emanda, 100 eta 500 litro bitartekoa denean.
3.8.3. Ekoizkin opoterapikoak eta haragien, arrainen eta beste animalia-material batzuen erauzkin edo kontzentratuak prestatzea.
3.8.4. Jangaien (arrain, patata eta abarren) frijitegi industrialak, hirialdeetan badaude.
3.8.5. Garagardo eta malta lantegiak.
3.8.6. Azukre lantegiak, erremolatxa-mami hezearen biltegiak barne direla.
3.8.7. Legamien fabrikazioa.
3.8.8. Aurrez prestatutako jakien eta keztatu, lehortu edo gazitutakoen ekoizpena.
3.8.9. Arrain, krustazeo eta moluskuen kontserbak.
3.9. Zuraren, kortxoaren eta altzarien industriak.
3.9.1. Zura eta kortxoa zerratu eta zatikatzeko industriak.
3.9.2. Aglomeratuzko eta zuntzezko oholen fabrikazioa.
3.9.3. Kortxoaren tratamendua eta kortxozko aglomeratuen eta linolioen ekoizpena.
3.9.4. Zur-irinaren fabrikazioa.
3.10. Eraikuntzako gaien industria.
3.10.1. Zementuak mordoka banatzeko zentralak. Zementuen zakuraketa.
3.10.2. Zuntz-zementuzko ekoizkinen fabrikazioa.
3.10.3. Hormigoia prestatzeko lantegiak, aurrefabrikatuen fabrikazioa barne dela.
3.10.4. Portzelana, loza eta gresezko gaien industri fabrikazioa.
3.11. Larrugintza eta oinetakogintza.
3.11.1. Ilelarru freskoak edo larru gordinak biltegiratzea.
3.11.2. Larru eta ilelarruen tratamendua eta zurraketa.
3.12. Askotariko industria eta jarduerak.
3.12.1. Berniz, pintura, itsasgarri eta tintak, 2.12.1. atalean sailkatutakoak izan ezik, edozein euskarriri ematea eta horrelakoak erre edo lehortzea, berniz edota pinturaren urteko kontsumoa 1.000 kg-tik gorakoa denean, oinarrizko disolbatzailea ere kontuan hartuta, halakorik badute.
3.12.2. Edozein euskarri motari (zura, larrua, kartoia, plastikoak, zuntz sintetikoak, oihala, feldroa, metalak etab.) asfaltoa, gai bituminosoak edo olio asfaltikoak, berniz koipetsuak eta olio lehorgarriak ematea, horrela paper gainestalia, oihal gainestaliak, huleak, larru artifizialak, ehun eta paper olioztatuak eta linolioak lortzeko. Paperean inprimatzeko jarduerak ere (inprimategiak) multzo honetakoak dira.
3.12.3. Ispiluak zilarbiziz estaltzea.
3.12.4. Konpostaje plantak.
3.12.5. Hiri eta industrietako hondakin uren araztegiak.
3.12.6. Koipegabeketa eta garbiketa hidrokarburo halogenatuez.
3.12.7. Beste ataletan sailkatu gabeko material eta hondakin hautsuak zerupean biltegiratu eta manipulatzea.
3.12.8. Harea, granaila edo beste gai urratzaile batzuen zorrotada lehorrez tratamenduak egiteko instalazioak.
3.12.9. Edozein prozesu, gai toxikoen jarioa II. eranskineko 1. puntuan prozesu-mota bakoitzerako adierazitakoa baino handiagoa eta 2.12.4. puntuan adierazitakoa baino txikiagoa denean.
3.12.10. Txatarra birrintzeko instalazioak.
3.12.11. Zabortegiak.
3.13. Nekazaritzako eta nekazaritza-industriako jarduerak.
3.13.1. Lupuluaren lehorketa sufrearekin.
3.13.2. Fruituen zapakin eta lapa hartzikorren biltegiratzea.
3.13.3. Bazka-belar eta zerealen lehorketa eta deshidratazioa.
3.13.4. Oilategiko hegaztien haztegiak, 40.000 hegazti baino gehiagorentzako lekua dagoenean.
3.13.5. Txerrien granjak, hazteko 2.000 txerri baino gehiago (30 kg-tik gorakoak) edo 750 txerri eme baino gehiago sartzeko lekua dagoenean.
3.13.6. Hiltegiak, ahalmena 1.000 Tn/urteko baino handiagoa denean, eta abereak zatikatzeko tailerrak, ahalmena 4.000 Tn/urteko baino handiagoa denean.
2. ERANSKINA. AIREAREN KUTSATZAILEAK
1. Sufre oxidoak eta sufrearen beste konposatu batzuk.
2. Nitrogeno oxidoak eta nitrogenoaren beste konposatu batzuk.
3. Karbono monoxidoa.
4. Konposatu organiko lurrunkorrak.
5. Metalak eta haien konposatuak.
6. Hautsak.
7. Amiantoa (esekidurako zatikiak, zuntzak).
8. Kloroa eta haren konposatuak.
9. Fluoroa eta haren konposatuak.
10. Artsenikoa eta haren konposatuak.
11. Zianuroak.
12. Minbizia edota mutazioak eragiten dituztela edo giza ugalketari eragiten ahal diotela frogatu den substantzia eta prestakinak, airean barreiatzen direnak.
13. Poliklorodibentzodioxina eta poliklorodibentzofuranoak.
14. Aurreko ataletan sailkatu gabeko beste substantzia arriskutsu batzuk.
15. Substantzia usaintsuak edo usain txarrekoak.
3. ERANSKINA. ATMOSFERARA ISUR DAITEZKEEN GEHIENEKO KUTSATZAILE-KOPURUAK, ATMOSFERA KUTSA DEZAKETEN INDUSTRI JARDUERA NAGUSIETAN
1. Jarduera guztiei aplikatu beharreko mugak.
1.1. Zatikien isurketa, guztira.
Gehieneko kontzentrazioa, guztira, 50 mg/m3N da.
1.2. Hauts inorganikoen isurketa (gehieneko kontzentrazioak).
Atal honetan ageri diren mineral-zatikien isurketek ez dituzte gainditu behar honako muga hauek, ezta mota bereko hainbat substantzia aldi berean isurtzen direnean ere:
1.2.1. I. mota: Jarioa “= 1g/h.
Kadmioa, merkurioa, talioa, eta horien konposatuak (elementu horien kontzentrazioa kontuan hartuta): gehienez 0,2 mg/m3N.
1.2.2. II. mota: Jarioa “= 5 g/h.
Artsenikoa, kobaltoa, nikela, selenioa, teluroa eta horien konposatuak (elementu horien kontzentrazioa kontuan hartuta): gehienez 1 mg/m3N.
1.2.3. III. mota: Jarioa “= 25 g/h.
Antimonioa, beruna, kromoa, zianuroak, fluoruroak, kobrea, manganesoa, platinoa, paladioa, rodioa, eztainua eta fluoroa, eta horien konposatuak (elementu horien kontzentrazioa kontuan hartuta): gehienez 5 mg/m3N.
Gas jarioan mota desberdinetako substantziak daudenean, aurreko mugak errespetatzeaz gain ondokoak ere errespetatuko dira:
I eta II moten nahastura: 1 mg/m3N.
I eta III moten edo II eta III moten nahastura: 5 mg/m3N.
1.3. Substantzia inorganikoen lurrun edo gasen isurketak
1.3.1. I. MOTA: Jarioa “= 10 g/h.
Artsina, zianogeno kloruroa, fosgenoa eta fosina: substantzia horietako bakoitzaren kontzentrazioa gehienez 1 mg/m3N izanen da.
1.3.2. II. MOTA: Jarioa “= 50 g/h.
Bromoa eta horren konposatuen gasak edo lurrunak (HBr bezala adieraziak), fluoroa eta horren konposatuen gasak edo lurrunak (HF bezala adieraziak), kloroa, azido zianhidrikoa, azido sulfhidrikoa: substantzia horietako bakoitzaren kontzentrazioa gehienez 5 mg/m3N izanen da.
1.3.3. III. mota: Jarioa “= 0,3 Kg/h.
I. motan sailkatu ez diren kloroaren konposatu inorganikoak, gas edo lurrun erakoak, HCl bezala adieraziak: substantzia horietako bakoitzaren kontzentrazioa gehienez 30 mg/m3N izanen da.
1.3.4. IV. mota: Jarioa “= 5 Kg/h.
Substantzia Gehieneko kontzentrazioa
Sufre oxidoak (SO2, SO3) 0,5 g/m3N, SO2 bezala adierazia
Nitrogeno oxidoak (NO eta NO2) 0,5 g/m3N, NO2 bezala adierazia.
1.3.5. V. mota: Jarioa”100 g/h.
Substantzia Gehieneko kontzentrazioa
NH3 50 mg/m3N
1.4. Substantzia organikoen isurketak.
Konposatu organikoen isuria, metanoa kontuan hartu gabe, 2 Kg/h-tik gorakoa bada, horien isurketaren gehieneko muga, denak batera hartuta, 150 mg/m3N izanen da, karbonoaren guztirako kontzentrazioan emanda.
Horrelako konposatuak errausketaren bidez iraizten badira, isurketaren gehieneko muga 50 mg/m3N izanen da, karbonoaren guztirako kontzentrazioan emanda.
I. taulan ageri diren substantzien kontzentrazioek ez dituzte gaindituko gehieneko muga hauek:
1.4.1. I. MOTA Jarioa “= 0,1 Kg/h 20 mg/m3N.
1.4.2. II. MOTA Jarioa “= 2 Kg/h 100 mg/m3N.
1.4.3. Konposatu organiko lurrunkorrak.
Disolbatzaile organikoak erabiltzen dituzten zenbait jarduera eta instalaziotan konposatu organiko lurrunkorrak jariatzen dira. Hori dela-eta Europar Batasuneko Kontseiluak 199913/EE Zuzentaraua eman zuen, konposatu organiko lurrunkorren isurketari buruzkoa (85/1 EEAO L, 1999ko martxoaren 29koa) eta horrelako instalazio eta jarduerek Zuzentarauaren 5, 8 eta 9. artikuluetan ezarritakoa bete behar dute.
Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentua izanen da zuzentarau horren 5.3.a) eta b) artikuluan aipatzen den agintari eskuduna.
1.5. Minbizia sortzen duten substantzien isurketa.
Atal honetan ageri diren substantzien isurketan, baita mota bereko zenbait substantzia desberdin aldi berean isurtzen direnean ere, ez dira gainditu behar honako muga hauek:
1.5.1. 0 MOTA.
-Dioxinak eta furanoak (instalazio berrientzat).
-Gehieneko kontzentrazioa 0,1 ng/m3N izanen da.
-Asbestoak (krisolita, tremolita...) hauts fin moduan.
Gehieneko kontzentrazioa 0,1 mg/m3N izanen da eta aplikatu beharrekoak izanen dira otsailaren 1eko 108/1991 Errege Dekretuan dauden gainerako preskripzioak (Estatuko Aldizkari Ofiziala, 32 zenbakia, 1991ko otsailaren 6koa).
1.5.2. I. MOTA: Jarioa “= 0,5 g/h.
-Bentzopirenoa.
-Berilioa eta haren konposatuak, arnasten ahal diren eran.
-Dibentzeno (a, h) antrazenoa.
-2 naftalamina.
Substantzia horietako bakoitzaren gehieneko kontzentrazioa 0,1 mg/m3N izanen da.
1.5.3. II. MOTA: Jarioa “= 5 g/h.
-As2O3, As2O5, H2AsO2, H2AsO3, eta horien gatzak, arnasten ahal diren eran.
-Cr-ren konposatuak, arnasten ahal diren eran, CaCrO4, Cr2 (CrO4)3, SrCrO4 eta ZnCrO4
-Co, arnasten ahal den hauts-eran, kobalto metalaren aerosolak eta kobaltoaren gatzak.
-3, 3-diklorobentzidina.
-Dimetilo sulfatoa.
-Etilenamina.
I. TAULA
I. Mota
Substantzia organikoak Formula
Azetaldehidoa C2H4O
Azido akrilikoa C3H4O
Konposatu alkilikoak Pb
Azido formikoa CH2O2
Anilina C6H7N
Bifeniloa Difeniloa C12H10
Kloroazetaldehidoa C2H3ClO
Azido kloroazetikoa C2H3ClO2
Klorometanoa Metilo kloruroa CH3Cl
Klorotoluenoa C7H7Cl
1,2-Diklorobentzenoa C6H4Cl2
1,2-Dikloretanoa C2H4Cl2
1,2-Dikloroetilenoa C2H4Cl2
Diklorofenola C6H4Cl2O
Dietenilamina C4H11N
Dimetilamina C2H7N
1,4-Dioxana C4H8O2
Etilo akrilatoa C5H8O2
Etilamina C2H7N
Formaldehidoa CH2O
2-furialdehidoa Furfurala, Furfurola C5H4O2
Kresolak C7H8O
Anhidrido maleikoa C4H2O3
Metilo akrilatoa C4H6O2
Metilamina C4H5N
Diisozianatoa C9H6N2OíÕ 7.2 de 4 metil-m.fenilenoa
Nitrobentzenoa C6H5NO2
Nitrofenolak C6H5NO3
Nitrokresolak C7H7NO3
Nitrotoluenoa C7H7NO2
Fenola C6H6O
2-Propenala Akroleina C3H4O
Piridina C5H5N
1,1,2,2-tetrakloroetanoa C2H2Cl4
Tioalkoholak Merkaptanoak
Tioeterra
o.Toluidina C7H9N
1,1,2-Trikloroetanoa C2H3Cl3
Triklorometanoa Kloroformoa CHCl3
Triklorofenolak C6H3OCl13
Trietilamina C6H15N
Xilenolak 2, 4 xilenola izan ezik C8H10O
II. Mota
Substantzia organikoak Formula
Butoxietanola Butilglikola C6H14O2
Butanala C4H8O
Klorobentzenoa C6H5Cl
2-kloro 1,3-Butadienoa 2-kloroprenoa C4H5Cl
2-Kloropropanoa C3H7Cl
Ziklohexanona C6H10O
1,4-Diklorobentzenoa C6H4Cl2
1,1-Dikloroetanoa C2H4Cl2
Di(2-Etilhexil)flalatoa Dioktilftalatoa C24H38O4
N,N Dimetilformamida C3H7NO
2,6-Dimetil 4-Heptanona Diisopropilzetona C7H14O
Azido azetikoa C2H4O2
2-Etoxietanola Etilglikola C4H10O2
Etilbentzenoa C8H10
Furfurola C5H6O6
2,2-Iminodietanol Dietanolamina C4H11NO2
Isopropenilbentzenoa Kumenoa C9H11
Isopropilbentzenoa C9H12
Karbono sulfuroa CS2
2-Metoxietanola Metilglikola C3H8O2
Metilo azetatoa C3H6O2
Metilziklohexanonak C7H12O
Metilo formatoa C4H2O3
Metilo metakrilatoa C5H8O2
Naftalina C10H8O
Propionala C3H6O
Azido propionikoa C3H6O2
Tetrakloroetilenoa Perkloroetilenoa C2Cl4
Estirenoa C8H8
Tetrahidrofuranoa C4H8O
Toluenoa C7H8
1,1,1-Trikloroetanoa Metilkloroformoa C2H3Cl 3
Trikloroetilenoa C2HCl3
Trimetilbentzenoak C9H12
Binilo azetatoa C4H6O2
2,4-Xilenola C8H10O
Xilenoak C8H10
-Níkel hautsa/nikel metalaren aerosolak, nikel sulfuroa eta mineral sulfurosoa, nikel oxidoa eta nikel karbonatoa, nikel tetrakarboniloa.
Substantzia horietako bakoitzaren gehieneko kontzentrazioa 1 mg/m3N izanen da.
1.5.4. III. mota Jarioa “= 25 g/h.
-Akrilonitriloa.
-Bentzenoa.
-1 kloro-2,3 epoxipropanoa (epiklorhidrina).
-1, 2 dibromometanoa.
-1, 2 epoxipropanoa.
-Etileno oxidoa.
-Hidrazina.
-Binilo kloruroa.
Substantzia bakoitzaren gehieneko kontzentrazioa 5 mg/m3N izanen da.
Gas jarioan hainbat motatako substantziak nahasten direnean, aurreko muga horiez gainera ondokoak ere errespetatu beharko dira:
I eta II moten nahastura: 1 mg/m3N.
I eta III edo II eta III moten nahastura: 5 mg/m3N.
2. Errekuntza instalazioak.
2.1. Potentzia termiko izendatua 50 Mw-tik gorakoa duten errekuntza instalazioak, edozein izanik ere erregai mota (solidoa, likidoa edo gasa).
Epigrafe honetako errekuntza instalazioek ondoko arauak beteko dituzte: apirilaren 22ko 646/1991 Errege Dekretua (Estatuko Aldizkari Ofiziala, 99 zenbakia, 1991ko apirilaren 25ekoa), 1995eko abenduaren 26ko Agindua (Estatuko Aldizkari Ofiziala, 312 zenbakia, 1995eko abenduaren 30ekoa) eta oraindik eztabaidan dagoen Europako zuzentarauak ekarriko dituen aldakuntzak.
2.2. Errekuntzako beste instalazio batzuk.
Industria jasaten den egoitzaldeetan, industri jarduerek erabiltzen dituzten erregai moten keek ez dute gainditu behar 1eko opakotasun maila, Ringelmannen eskalan, jardueraren funtzionamendua ohikoa denean, eta 2ko opakotasun maila, piztueran, eta berariaz debekaturik dago fuelolioa erabiltzea.
2.2.1. Erregai solidoak erabiltzen dituzten instalazioak.
Isurketen mugek oxigeno bolumena dute erreferentzia. Bolumen horrek %7 izan behar du ikatza erretzen denean eta %11 gainerako erregai solidoak erretzen direnean.
a) Potentzia “=100 Kw.
-Opakotasunaren mugak: 1 Ringelmannen eskalan. 2 Bacharachen eskalan.
b) 100 Kw “ Potentzia “ 2,5 Mw.
-Zatikien gehieneko muga: 50 mg/m3N.
-CO-ren gehieneko muga: 250 mg/m3N, karga izendatuarekin funtzionatzen duenean soilik.
-SOx-ren gehieneko muga: 2000 mg/m3N, SO2 eran. 400 mg/m3N, fluidotutako geruza duten instalazioentzat.
c) 2,5 Mw “ Potentzia “ 5 Mw.
-Zatikien gehieneko muga: 50 mg/m3N.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 250 mg/m3N.
-SOx-ren isurketaren gehieneko muga: 2000 mg/m3N, SO2 eran. 400 mg/m3N, fluidotutako geruza duten instalazioentzat.
d) 5 Mw”Potentzia “ 25 Mw.
-Zatikien gehieneko muga: 50 mg/m3N.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 250 mg/m3N.
-Konposatu organikoen gehieneko muga: 150 mg/m3N.
-NOx-ren gehieneko muga: 500 mg/m3N, NO2 eran.
-SOx-ren gehieneko muga: 2000 mg/m3N, SO2 eran. 400 mg/m3N, fluidotutako geruza duten instalazioentzat.
e) 25 Mw “ Pot “ 50 Mw.
-Zatikien gehieneko muga: 50 mg/m3N.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 250 mg/m3N.
-Konposatu organikoen gehieneko muga: 150 mg/m3N.
-NOx-ren gehieneko muga: 300 mg/m3N, NO2 eran. 500 mg/m3N, fluidotutako geruza duten instalazioentzat.
-SOx-ren gehieneko muga: 2000 mg/m3N, SO2 eran. 400 mg/m3N, fluidotutako geruza duten instalazioentzat.
2.2.2. Erregai likidoak.
Isurketen mugek %3ko oxigeno-bolumena dute erreferentzia.
a) Potentzia “= 100 Kw.
Opakotasunaren mugak: 1 Ringelmannen eskalan.
2 Bacharachen eskalan.
b) 100 Kw “ Potentzia “ 2,5 Mw.
-Opakotasunaren mugak: 1 Ringelmannen eskalan. 2 Bacharachen eskalan.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 700 mg/m3N.
-SOx-ren gehieneko muga: 700 mg/m3N, SO2 eran.
c) 2,5 Mw “ Potentzia c” 5 Mw.
-Opakotasunaren mugak: 1 Ringelmannen eskalan. 2 Bacharachen eskalan.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 350 mg/m3N.
-SOx-ren gehieneko muga: 700 mg/m3N, SO2 eran.
d) 5 Mw” Potentzia “ 50 Mw.
-Zatikien gehieneko muga: 80 mg/m3N.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 170 mg/m3N.
-NOx-ren gehieneko muga: 250 mg/m3N, NO2 eran.
-SOx-ren gehieneko muga: 700 mg/m3N, SO2 eran.
Olioak erregai gisa erabiltzen direnean, goian ezarritako mugak aplikatzeaz gain, olio erabilien kudeaketa arautzen duen 1989ko otsailaren 28ko Aginduaren I. eranskinean dauden mugak aplikatuko dira (Estatuko Aldizkari Ofiziala, 57 zenbakia, 1989ko martxoaren 8koa), kasu guztietan eta potentzia edozein dela ere.
2.2.3. Erregai gaseosoak.
Ondotik adieraziko diren isurketen mugak 50 Mw-tik beherako potentzia duten instalazioei aplikatu behar zaizkie, eta %3ko oxigeno-bolumena dute erreferentzia.
a) PGL, gas naturala eta hiri-gasa.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 100 mg/m3N.
-NO-ren gehieneko mugax: 200 mg/m3N, NO2 eran.
-SO2-ren gehieneko muga: 5 mg/ m3N.
b) Beste gas-mota batzuk.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 100 mg/m3N.
-NO-ren gehieneko mugax: 200 mg/m3N, NO2 eran.
-Zatikien gehieneko muga: 50 mg/m3N.
-SO2-ren gehieneko muga: 35 mg/ m3N.
2.2.4. Erregai mistoak eta erregai anizkoitzak.
Isurketaren gehieneko mugak erregai-mota bakoitzarentzat beraren bero-ahalmenaren arabera ezarritako mugen batezbesteko haztatua izanen da.
2.2.5. Baterako sorkuntzako instalazioak.
2.2.5.1 Gas turbinak.
Ondotik adieraziko diren isurketa-mugek %15eko oxigeno-bolumena dute erreferentzia.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 100 mg/m3N.
-NOx-ren gehieneko muga: 450 mg/m3N, NO2 eran.
-S-ren gehieneko muga (SO2 bezala adierazia): 300 mg/m3N.
-Konposatu organikoen isurketaren gehieneko muga (C bezala adierazia): 20 mg/m3N.
2.2.5.2 Barne-errekuntzako motorrak.
Ondotik adieraziko diren isurketa-mugek %5eko oxigeno-bolumena dute erreferentzia.
2.2.5.2.1 Erregai likidoa.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 650 mg/m3N.
-NOx-ren gehieneko muga (NO2 bezala): 500 mg/m3N.
-Zatikien gehieneko muga: 130 mg/m3N, baldin eta potentzia elektrikoa “ = 3 Mwe.
-SOx-ren gehieneko muga (SO2 bezala): 700 mg/m3N.
2.2.5.2.2 Erregai gaseosoa.
-CO-ren isurketaren gehieneko muga: 1.000 mg/m3N.
-NOx-ren gehieneko muga (NO2 bezala): 500 mg/m3N.
-SOx-ren gehieneko muga (SO2 bezala): 300 mg/m3N (industri gasen erabilera).
-Konposatu organikoen isurketaren gehieneko muga (C bezala): 20 mg/m3N.
3 Erauzpen jarduerak eta eraikuntza.
3.1. Substantzia berezirik gabeko hautsen isurketa askea.
Mea eta haitz hautsuak erauzi, manipulatu, garraiatu eta biltegiratzeko instalazioetan, hautsak harrotzen badira, neurri eraginkorrak hartuko dira hautsa jardueraren barrutitik kanpora zabaldu ez dadin, hala nola:
Itxiturak jarri eta material hautsuak manipulatzen diren aldea inguratu.
Garraiazintak karenatu.
Nahasketan, birrinketan eta beste prozesu batzuetan aireratzen diren zatikiei eutsi iragazketaren bidez (edo beste sistema eraginkor baten bidez).
Ibilgailuentzako bideen, biltegien eta metaguneen ureztaketa automatikoa.
3.2. Substantzia bereziak dituzten material hautsuen garraioa, manipulazioa eta biltegiratzea.
Garraiatzen edo biltegiratzen diren material hautsuek substantzia kantzerigenoak, I eta II motetako hauts inorganikoak, I motako substantzia organikoak edo Pb eta haren konposatuak dituztenean, ondoren azalduko diren neurrietan eraginkorrenak hartuko dira:
-Siloetan sartu.
-Kopuru handiak biltzen direnean, sabaia jarri eta erabat estali.
-Azalean estalkia jartzea, adibidez, mats deitzen den sare korapilatua edo antzeko estalkiren bat.
-Behar bezala estalitako lur-ezpondak, haizetik babesteko ekipoak edo hesiak.
-Azalaren hezetasun mailari eten gabe eustea.
Neurri horiek ez zaizkie arauz aplikatu behar material hautsuei, baldin eta materialetatik lagin bat hartu, gehienez 5 mm-ko zuloak dituen galbahetik pasatuz, eta lagin horretan dauden substantzia berezien kontzentrazioek (laginaren masa lehorrean) muga hauek gainditzen ez badituzte:
-Gehieneko kontzentrazioa: 50 mg/Kg.
Substantzia kantzerigenoak: 0 eta I motak.
Hauts inorganikoak: I. mota.
Substantzia organikoak: I. mota.
-Gehieneko kontzentrazioa: 500 mg/Kg.
Substantzia kantzerigenoak: I. mota.
Hauts inorganikoak: II. mota.
Beruna eta haren konposatuak, Pb bezala adieraziak.
-Gehieneko kontzentrazioa: 5 g/Kg.
Substantzia kantzerigenoak: III. mota.
3.3. Zementu-instalazioak.
Ekoizpen prozesua kontrolatu egin behar da, larrialdietarako gailuek eraginda edo beste inguruabar batzuk direla-eta gertatzen diren zuzeneko isurketek urtean, gehienez, 15 ordu iraun dezaten. Hori dela eta, etengabeko neurketa egin beharko da, opazimetroaren edo bestelako teknika egokien bidez.
-NOx-ren gehieneko muga (NO2 bezala): 500 mg/m3N, bide lehorreko labeetan.
800 mg/m3N, bestelako labeetan.
-Zatikien gehieneko muga: 30 mg/m3N.
-SOx-ren gehieneko muga (SO2 bezala): 600 mg/m3N.
4 Beirazko fritakinen eta itsasoz haraindiko urdinaren fabrikazioa. Bauxitaren, dolomitaren, kare-igeltsuaren, diatomeen eta magnesitaren kaltzinazioa eta meen galdaketa.
Nitrogeno oxidoen isurketen gehieneko muga, NO2 bezala adierazita, 1.500 mg/m3N izanen da, eta labe birakarietan, 1800 mg/m3N.
Kromoaren gehieneko muga 10 mg/m3N izanen da, produktuak daukan kromoaren guztirako zenbatekoa kontuan hartuta.
Fluorodun konposatuen gehieneko muga, HF bezala adierazia, 10 mg/m3N izanen da.
4.1. Beiragintza eta beira-zuntzen fabrikazioa.
Jarraian azalduko diren substantzien isurketen gehieneko mugek %8ko oxigeno-bolumena dute erreferentzia.
Nitrogeno oxidoen isurketek, NO2 bezala adierazita, hurrengo taulan ageri diren gehieneko mugak izanen dituzte:
U erako birsorkuntza-labeak 1.800 mg/m3N 2.200 mg/m3N
Zeharkako erregailuak eta bero-berresku-
ratzaileak dituzten birsorkuntza-labeak 3.000 mg/m3N 3.500 mg/m3N
Sufre oxidoen isurketen gehieneko muga, SO2 bezala adierazita, 1800 mg/m3N izanen da.
4.2. Buztinezko objektu zeramikoen fabrikazioa.
Jarraian azalduko diren isurketen mugek %18ko oxigeno-bolumena dute erreferentzia.
Sufre oxidoen isurketen gehieneko muga, SO2 bezala adierazita, jarioa 10 Kg/h-tik gorakoa denean, ondokoa izanen da:
Lehengaiaren sufre-edukia “= %0,12: 500 mg/m3N.
Lehengaiaren sufre-edukia “ %0,12: 1.500 mg/m3N.
4.3. Gai bituminosoak, aglomeratu asfaltikoak etab. ekoitzi eta urtzeko instalazioak.
Zatikien isurketen gehieneko muga 20 mg/m3N izanen da.
5 Industria kimikoa.
5.1. Kimika inorganikoa.
5.1.1. Halogenoen eta horien deribatuen fabrikazioa.
Merkurioaren isurketen gehieneko muga, kloroa ekoizteko instalazioetan, kloroaren urteko batez besteko ekoizpenaren tona bakoitzeko 1,5 g izanen da, eta kloroaren isuriketen gehieneko muga 1 mg/m3N izanen da.
5.1.2. Azido nitrikoaren fabrikazioa.
NOx-ren isurketen gehieneko muga IV motako substantzia inorganikoen lurrun edo gasen isurketari ezarritakoa bera izanen da, hau da, 350 mg/ m3N.
Isuriak koloregabea izan behar du, eta hori ziurtatuta dago NO2 -ren kontzentrazioak baldintza hau betetzen duenean:
NO2-ren kontzentrazioa (mg/ m3N-tan) “= 1200/isurbidearen ahoaren barne-diametroa (dm-tan).
5.1.3. SO2-ren, SO3-ren eta SO4H2-ren fabrikazioa.
Bihurketa-tasaren araberako muga ezarri behar da ondoko kasuetan:
1. Prozesuaren arabera:
a) Ukipen bikoitza.
Tasa “ %99,5. Hasierako gasek %8tik gora SO2 badaukate, tasa %99,6ra igoko da.
b) Ukipen bakuna.
Tasa “ %97,5.
c) Bide lehorreko katalitikoa.
Tasa “ %97,5.
2. SO2 + SO3
Kasu guztietan gehieneko muga 2.500 mg/m3N izanen da, SO2 bezala adierazita.
3. SO3
Gehieneko muga 60 mg/m3N izanen da, gasaren egoera aldagaitza bada. Bestela, 120 mg/m3N izaten ahalko da.
5.1.4. Ke-beltza ekoizteko instalazioak.
Ke-beltzaren zatikien isurketaren gehieneko muga 20 mg/m3N izanen da.
5.2. Kimika organikoa.
5.2.1. Akrilonitriloaren ekoizpena.
Erreaktoreko eta zurgagailuko gasak errekuntza-instalaziora bideratu behar dira. Instalazio horren isurketaren gehieneko muga 0,2 mg/m3N izanen da.
5.2.2. Grafitozko elektrodoen fabrikazioa.
Konposatu organikoen isurketek, guztirako karbono-kopuruan adierazita, ez dituzte muga hauek gaindituko:
-150 mg/m3N nahasketan.
-100 mg/m3N ehoketan.
-50 mg/m3N inpregnazio edo erreketan. Erreketa eraztun-erako labeetan egiten bada, gehieneko muga 200 mg/m3N izanen da.
5.2.3. Pestizidetarako gai aktiboen fabrikazioa.
Zatikien isurketaren gehieneko muga 5 mg/m3N izanen da.
5.2.4. Paper-orea ekoizteko instalazioak.
SH2-ren isurketaren gehieneko muga 7 mg/m3N izanen da.
6. Ekoizkin edo zuntz sintetikoen fabrikazioa.
6.1. Polibinilo kloruroa (PVC) ekoizteko instalazioak.
Monomeroen hondar-edukia ahal den txikiena izanen da. Lehorketaren aurretik ez dira gaindituko ondoko balioak, hileroko neurketetan:
PVC mordoka: 10 mg/Kg PVC.
Homopolimeroak esekiduran: 100 mg/Kg PVC.
Kopolimeroak esekiduran: 400 mg/Kg PVC.
PVC mikroesekiduran eta emultsioan:
-1500 mg/Kg PVC kopolimero.
-1200 mg/Kg PVC homopolimero.
Lehorketako gasetan polibinilo kloruroaren hondar-kontzentrazioa ahalik txikiena izan dadin, gas horiek, ahal den neurrian, errekuntza-instalazioetako primario-aire gisa erabiliko dira.
6.1.2. Akrilonitriloaren polimeroen fabrikazioa.
Oro har, akrilonitriloaren isurketen gehieneko muga 5 mg/m3N izanen da. Salbuespen hauek izanen dira, prozesuen arabera:
a) Zuntz bihurtzea.
Lehorketa-20 mg/m3N.
Eraldakuntza (irute lehorra)-35 mg/m3N.
Eraldakuntza (irute hezea)-10 mg/m3N.
b) ABSren ekoizpena (akrilobutadieno-estirenoa).
Emultsioaren polimerizazioa-25 mg/m3N.
Polimerizazio konbinatua, emultsioa eta disoluzioa-10 mg/m3N.
c) NBRren ekoizpena (nitrilobutadieno kautxua).
Lehorgailuetako gasa-15 mg/m3N
6.2. Biskosaren ekoizpena eta eraldakuntza.
Azido sulfhidrikoaren (H2S) isurketaren muga 5 mg/m3N izanen da egunean, batez beste.
Karbono sulfuroaren (C2S) isurketen muga 100 mg/m3N izanen da egunean, batez beste, salbuespen hauekin:
-Zelulosa-mintz gardenaren ekoizpena, 150 mg/m3N.
-Saltxitxa azalen ekoizpena, 400 mg/m3N egunean, batez beste.
7. Elikagaien industriak.
7.1. Haragi eta arrain keztatuen industrietan, gas jarioa arazketa-instalaziora bideratu behar da, edo bestela ahalik eta gas gutxien kanporatzeko neurri egokiak jarri behar dira..
7.2. Azukreen birfinketaren industrietan, lehengaia erremolatxa izan nahiz azukre gordina izan, neurri hauek hartuko dira:
Lehorgailuaren sarrerako tenperatura gehienez 750.ºC izanen da.
Ahalik usain gutxien bota behar da.
Erregai likido edo solidoak erabiltzekotan, erregai solidoen sufre-edukia, masa unitateetan, ez da %1etik gorakoa izanen. Muga hori gainditzen bada errekuntzako gasa araztu eginen da.
7.3. Kafearen txigorketaren eta torrefakzioaren industriak.
Urteko ekoizpena 75 Tn edo handiagoa eta txigortu/torrefaktatzeko ahalmen osoa orduko 240 Kg edo handiagoa dituzten instalazioetan, eta ekoizmena 60 Kg/karga edo handiagoa duten makinetan, isurketaren mugak honakoak izanen dira:
Masa-
Konposatu organikoak Beroa Naturala 400
Torrefaktua 600
Zatiki solidoak Beroa “= 0,5 50
Hotza “= 0,5 150
Mugako balioak karbono organikoaren mg/m3N-tan adierazten dira.
Iturri beroak botatzen duen kea kafe berdea txigortzeko prozesu termikoa egiten duen industri instalaziotik dator.
Iturri hotzak botatzen duen kea kafearen txigorketa eteteko haize freskoa ematen dion industri instalaziotik dator.
7.4. Zerealen edo kakaoaren txigorketaren industrietan neurri hauek hartuko dira:
Prozesu-lokalak eta biltegiak kanpoaldetik isolatuta egonen dira usainik kanporatu ez dadin.
Konposatu organiko gaseosoen isurketaren gehieneko muga, guztirako karbono kopuruaren bidez adierazita, 50 mg/m3N izanen da.
8. Zuraren, kortxoaren eta altzarien industriak.
Zura kreosota-olioz (kresola), alkitranez edo beste kontserbatzaile batzuez inpregnatu edo tratatzeko industrietan, ziurtatu egin behar da isurketaren mugak I. motako substantzia organikoetarako ezarritako muga orokorrak izanen direla.
9. Ehungintza.
Ehungintzako jardueretan zuntz laburrak ekoiztekotan (50 mm-tik beherakoak) bilketa eta arazketarako instalazioak eduki behar dira, mahuka-erako iragazkiak edo antzekoak, kanporatzen diren zatikien kontzentrazioa gehienez 10 mg/m3N izatea ziurtatuko dutenak.
10. Siderurgia.
10.1. Arrabioaren fabrikazioa eta altzairu eta burdinurtuaren ekoizpena arku-labe eta indukzio-labeetan, eta bai LD, KALDO eta antzeko bihurgailuetan ere, eta altzairugintza arku elektrikozko labeetan.
Zatikien isurketa gutxitzeko teknikarik aurreratuenak erabiliko dira.
Zatikien isurketaren gehieneko muga 20 mg/m3N izanen da arku-labe eta indukzio-labeetan. Gainera, muga hau errespetatu behar da berariaz: altzairu tonako 150 gramo.
Kubilotedun instalazioetan, zatikien isurketaren gehieneko muga, kubilotearen edukieraren arabera eta ekoizpen-ziklo osoan, honakoa izanen da:
Edukiera (Tm) Muga (gr/Tm)
8 350
“8 500
Matxeria instalazioetako amina isurketetan, gehieneko kontzentrazioa 5 mg/m3N izanen da.
CO-ren isurketaren gehieneko muga, kubiloteak eta gasezko labeak dituzten instalazioetan, 1000 mg/m3N izanen da.
10.2. Ferroaleazioak ekoizteko instalazioak.
Zatikien isurketaren gehieneko muga 20 mg/m3N izanen da.
CO-ren isurketen gehieneko muga 1.000 mg/m3N izanen da.
11. Burdinaz besteko metalurgia.
11.1. Aluminioa galdatzeko instalazioak.
Zatikien isurketen gehieneko muga 20 mg/m3N izanen da, jarioa 0,5 kg/h baino handiagoa denean.
11.2. Burdinaz besteko metalak, aluminioa izan ezik, lehenengoz eta bigarrenez galdatzeko instalazioak.
Zatiki solidoen isurketetan, gehieneko kontzentrazioa 20 mg/m3N izanen da (berunarena salbu, honen muga 10 mg/m3N izanen baita), jarioa 0,2 Kg/h-tik gorakoa denean.
11.3. Metatzaileen fabrikazioa, beruna, kadmioa edo merkurioa erabiltzen denean.
Berun isurketetan gehieneko kontzentrazioa 1 mg/m3N izanen da.
Kadmio edo merkurio isurketetan gehieneko kontzentrazioa 0,05 mg/m3N izanen da.
11.4. Bateria erabilien beruna berreskuratzea.
Berun isurketan kontzentrazioa gehienez 3 mg/m3N izanen da.
12. Berokuntzarako, ijezketarako eta tratamendu termikoetarako labeak.
Isurketen mugek %5eko oxigeno-bolumena dute oinarri.
NOx-ren gehieneko balioak errekuntza-airearen aurre-beroketako tenperaturaren arabera zehaztuko dira. Tenperatura hori gutxienez 200.ºC izan behar da.
NOx, NO2 bezala adierazita.
Errakuntza-airearen aurreberoketako tenperatura.
13. Sugarrezko galbanizaziorako instalazioak.
Zatikien isurketaren gehieneko muga 10 mg/m3N izanen da.
Klorodun konposatuen isurketaren gehieneko muga, HCl gisa adierazita, 20 mg/m3N izanen da.00000 0001
Isurketak zenbait murgilalditan neurtuko dira. Neurketak murgilaldi batetik bestera iragaten diren aldi guztien batura izanen da, eta batura horrek ordu erdi izan behar du.
Banako murgilaldia izanen da bainuan galbanizatu beharreko objektuaren lehen ukipenetik azken uripenera bitartzkoa.
14. Metalak desugerteko instalazioak, HNO3. erabiltzen dutenean.
NOx-ren isurketen gehieneko muga, NO2, bezaa adierazia, 1500 mg/m3N izanen da.
ClH-ren isurketen gehieneko muga 40 mg/m3N izanen da.
15. Hondakinen errausketa.
Hondakinen erraustegiek hondakinen errausketari buruzko 2000/76/EE Zuzentarauan dauden zehaztapen teknikoak beteko dituzte.
Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentua izanen da zuzentarau horretan aipatzen den agintari eskuduna.
4. ERANSKINA. LANTEGI TXIKI ETA ERTAINETAKO TXIMINIEN GARAIERA KALKULATZEKO JARRAIBIDEAK
1. Xedea.
Jarraibide hauetan lantegi txiki eta ertainetako tximinien garaiera kalkulatzeko formula zehaztuko da, tximinietatik atmosferara botatzen diren kutsatzaileen barreiaketa hobetzeko.
2. Aplikazio eremua.
Honako arauak erabiltzen ahal dira, oro har, 23. artikuluko instalazioetako gasak kanporatzen dituzten tximinien garaiera kalkulatzeko.
Horrez gain, tximiniaren garaiera kalkulatzeko formula hau aplikatu ahal izan dadin, ke multzoaren goranzko abiada aski izan behar da baldintza hau betetzeko:
non:
T = tximiniaren ahotik irteterakoan keak duen tenperaturaren eta urteko hilerik beroeneko tenperatura maximoen batezbestekoaren arteko diferentzia (tokian tokiko tenperaturak,.ºC-tan).
V = gasek tximiniaren ahotik irteterakoan duten abiadura, m/seg-tan.
H = garaiera, metrotan, tximiniarako proposatutako formularen arabera.
S = tximiniaren ahoaren barne-ebakidura minimoa, metro karratutan.
Jarraibide hauen aplikazio-eremuari kutsatzaileen bolumenaren arabera jarri zaizkion mugak gorabehera, Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak egokitzat jotzen dituen azterketa osagarriak egin beharko dira kutsatzaileen sakabanaketari buruz eta ke multzoen igoerari buruz, kutsatzaile-iturriaren mota eta kokaera kontuan izanik.
3. Eraikuntzaren ezaugarriak.
Tximiniek, ahal dela, ebakidura biribila izanen dute, eta halako taxuera izanen dute non gasak airean erraz zabalduko baitira eta kutsatzaile-iturriaren ingurualdean aireak gutxieneko kalitate onargarria izanen baitu. Kontuan hartuko dira, halaber, tximiniak errakuntzaren elementu lagungarri gisa betetzen duen funtzioa, balizko korrosio arazoak eta beraiei aurrea hartzeko bitartekoak, eta eraikuntzari dagozkion alderdiak.
4. Tximiniaren garaiera kalkulatzeko formula.
Tximiniaren garaiera (H) formula honen bitartez kalkulatuko da:
non H metrotan adieraziko baita, eta
A = tokiko klimaren ezaugarrien araberako parametroa, jarraibide hauen 5. atalean azaltzen den moduan zenbatetsi beharrekoa. Atmosferako geruzetako egonkortasun termiko bertikalaren, hots, tenperaturaren eta hezetasunaren batez besteko banaketaren pentzutan dago.
Q = substantzia kutsatzaileen gehieneko emaria, Kg/h-tan.
F = dimentsiorik gabeko koefizientea, atmosferako ezpurutasunen jalkitze-abiadurari dagokiona. Kutsatzaileak SO2 eta antzeko gasak direnean, horien jalkitze-abiadura ia zero baita, F=1 eginen da. Zatiki solidoak edo ezpurutasun astunak badira, F=2 eginen da.
CM = kutsatzaileen kontzentraziorik handiena lurraren mailan, mg/m3N-tan emanda, hogeita lau ordutako batezbestekoa. Jarraibide hauen 6. atalean azaldutako eran zehaztuko da.
n = tximinien kopurua, alegia, garaiera kalkulatu behar zaion tximinia gehi hura egonen den lekutik 2 H-tik beherako distantzia horizontalera dauden tximiniak.
V = botako dituen gasen emaria, m3/h-tan.
T = gasek tximiniatik irteterakoan duten tenperaturaren eta ingurumeneko airearen urteko batez besteko tenperaturaren arteko diferentzia, tenperaturak.ºC-tan emanda.
Kutsatzaile mota bat baino gehiago bota behar baditu, tximiniaren garaiera kutsatzaile mota bakoitzarentzat kalkulatuko da eta baliorik handiena hartuko da.
5. Parametro klimatologikoa (A) zehazteko era.
A parametroa tokiko klimaren ezaugarriak adierazten ditu. Tenperaturen araberako indize klimatologiko bat 70ez biderkatu behar da parametro hori kalkulatzeko. Indize klimatologikoa, berriz, formula honen bidez kalkulatzen da:
T+2. I 80
non:
T = tokian tokiko tenperatura-oszilazio handiena, hau da, tenperatura maximoaren eta minimoaren arteko aldea (maximarik handiena eta minimarik txikiena).
t = hilerik beroeneko batez besteko tenperaturaren eta hilerik hotzeneko batez besteko tenperaturaren arteko diferentzia.
Tm= urteko batez besteko tenperatura.
H = ekain, uztail, abuztu eta iraileko batez besteko hezetasuna, behaketa klimatologiko nagusien arabera (goizeko zazpietan, eguerdiko ordu batean eta arratsaldeko seietan egiten direnak).
Aurreko adierazpena baliozkoa da Tm 10.ºC edo hortik gorakoa denean. Baldin eta Tm 10.ºC-tik beherakoa bada, 10.ºC balitz bezala eginen da.
Tm, t, T eta H balioek (balio klimatologikoak) hogeita hamar urtekoak izan behar dute, edo gutxienez ere, hamar urtekoak.
Hauxe izanen da, beraz, A parametroaren balioa:
A = 70 x Ic
6. Kutsatzaileen gehieneko kontzentrazio onargarriaren (CM) zehaztapena.
Kutsatzaileen gehieneko kontzentrazioa lurraren mailan, CM, gainditu behar ez den kontzentrazioa, honela kalkulatuko da:
CM - CMA - CF
(Erreferentzia-balioa - hondoko kutsaduraren balioa).
Balio horiek hogeita lau ordutako batezbestekoak izanen dira eta mg/m3N-tan emanen dira.
Ezarri diren erreferentzia-balioak, CMA, ondokoak dira:
-SO2
Batez besteko kontzentrazioa egun batean (hogeita lau ordu):
0,4 mg/m3N = 400 &mu.g/m3N.
-Zatikiak.
Batez besteko kontzentrazioa egun batean:
0,3 mg/m3N = 300 &mu.g/m3N.
Balio horiek banaka kalkulatuko dira tximiniak botako dituen kutsatzaile mota guztietarako, batez ere SO2-rako eta zatiki solidoetarako.
SO2-z osatutako hondo-kutsadura jakina dagoenean, CF (SO2), eta azido sulfurikoaren lurrun edo aerosolez osatutako hondo-kutsadura jakina ere bai CF (SO4H2), gehieneko kontzentrazio onargarria ondokoa izanen da:
Hondo-kutsadura (CF) kalkulatzeko, eguneko balioen (hogeita lau orduetako balioen batezbestekoen) urteko batezbestekoa kalkulatuko da, tokian tokikoa.
CF kalkulatzeko daturik ez badago, honakoak hartuko dira SO2-ri dagokionez:
Kutsadura urriko aldea: 50 &mu.g/m3N.
Industrializazio ertaineko aldea: 200 &mu.g/m3N.
Industrializazio handiko aldea: 300 &mu.g/m3N.
Oharra. Instalazio handiek kutsatzaile ugari botatzen dute atmosferara eta sakabanaketari buruzko azterlan zehatz eta sakonak behar dituzte, inguruko topografia eta klima kontuan hartzen dituztenak. Horrelako azterlanen ondorioz, normalean oso tximinia garaiak egin behar izaten dira kutsatzaileak behar bezala barreiatu daitezen. Azterlan horiek eredu matematiko konplexuak hartu behar dituzte oinarritzat, edo isurketak eskala txikian berregiteko aukera ematen duten maketekin egindako ikerlanak, baita lantegia kokatuko den lekuaren ezaugarri topografiko eta meteorologikoak ere.
5. ERANSKINA. TXIMINIETAN NEURKETAK EGIN ETA LAGINAK HARTZEKO INSTALAZIOA: KOKAERA, EZARRERA, KONEXIOEN NEURRIAK, SARBIDEAK
1. Kokaera.
Tximinietan neurketak eta lagin-bilketak egiteko leku egokiak aukeratu behar dira. Leku horietatik gas-jarioaren edozein perturbaziotara (ukondoa, lotunea, estugune edo zabalunea, garra etab.) utzi behar den distantzia tximiniaren diametroa halako zortzi izanen da, gutxienez, baldin eta perturbazioa neurketa-gunea baino atzerago badago gas-jarioan, edo diametroa halako bi, aurrerago badago (eta bereziki, tximiniaren ahoraino distantzia hori utzi behar da), 1. irudian ageri den bezala.
1. irudia
Tximiniaren ebakidura angeluzuzena bada, diametroaren baliokidea ekuazio honen bidez kalkulatuko da:
2. irudia
Aparteko eragozpenak badaude L1 eta L2 distantziak uzteko, distantzia laburragoak uzten ahalko dira, baina erlaziori eusteko ahaleginak eginen dira,
baldintza egokietatik gertatuko den desbideraketa ahalik txikiena izan dadin. Kontuan izan behar da L1 eta L2 distantziak hurrenez hurren 8D eta 2D balioen azpitik geratzen direnean neurketa eta laginketa gehiago egin behar izaten direla tximiniaren ebakiduran, azken emaitzak behar bezain zehatzak izan daitezen.
Nolanahi ere, inoiz ez da onartuko honelako baliorik
L1 “ 2D y L2 “ 0,5D
Hemen tximinien ebakiduren neurriak aipatzen direnean barnealdeko neurriak direla ulertu behar da.
2. Lotuneen ezarrera eta neurriak.
Tximinietan zulo biribilak eginen dira eta neurgailuak eta laginak hartzeko tresnak beraietatik sartuko dira. Zuloek zorro hariztatua edukiko dute, 100 milimetro luze, DN = 100 edo handiagoa, estalkiduna. Zorro hori topeka soldatuko da, 3. irudian ageri den moduan (metalezko tximinietan) edo ainguratu eginen da (obrazko tximinietan).
3. irudia
Lotuneetan metalezko estalki egokiak jarriko dira, arrak edo emeak.
Tximiniak ebakidura biribila badu eta diametro perpendikularraren arabera kokatuta badago, zuloak eta dagozkien lotuneak bina izanen dira (4. irudia).
4. irudia
Tximiniak ebakidura laukizuzena badu, hiruna izanen dira, eta albo estuenean egonen dira, alboen arteko barnealdeko distantzia hirutan zatituz ateratzen diren segmentu berdinen erdiguneetan (5. irudia).
5. irudia
Barne-diametroa, benetakoa edo baliokidea, 70 zentimetrotik beherakoa duten tximinietan, neurketak egin edota laginak hartzeko lotune bakarra eginen da.
3. Plataformak eta sarbideak.
Neurketak eta laginketak egiteko lotuneetatik gehienez metro batera eta gutxienez 60 zentimetrora, plataforma egonen da, edo antzeko eraikuntza finkoren bat. Sarbide ona izanen du, eta laginak hartu behar diren lekuetan bi pertsonak eroso lan egiteko modukoa izanen da. Segurtasun eskudela izanen du.
Aurreko lerroaldean aipatutako plataforma instalatzea oso zaila bada (inguruabar hori behar bezala frogatu eta Ingurumen, Lurraldearen Antolamendu eta Etxebizitza Departamentuak aintzat hartuz gero), plataformaren ordez behin-behineko aldamioa jarri ahal izanen da, hiru ordu baino denbora laburragoan instalatzen ahal dena, baina aldamio horrek ere plataforma edo eraikuntza finkoei goian ezarritako baldintzak bete behar ditu.
Plataformatik gertu 220-380 V-ko korronte elektrikoaren hartunea jarri behar da, eta lekua behar beste argiztatzen duen argia.
6. ERANSKINA. JARRAITUKO ANALIZAGAILUAK
1. Konfiantza tarteak.
Jarraituko analizagailuetatik %95ek ez dituzte gainditu behar konfiantza-tarteen muga hauek, kutsatzaile mota bakoitzari dagokion isurketa-mugan:
a) Zatiki solidoak: %30.
b) Sufre dioxidoa: %20.
c) Nitrogeno oxidoak: %30.
d) Karbono monoxidoa: %10.
2. Zatiki solidoen neurketa jarraitua.
Zatikien kontzentrazioa etengabe neurtzen denean, kontzentrazioak opakotasunarekin edo beste aldagairen batekin duen lotura baliatuz, honako metodoa erabiliko da:
2.1. Isuriak dituen zatikien kontzentrazioa gutxienez zortzi aldiz neurtuko da, eskuz, metodo isozinetikoaren bidez, eta aldi berean opakotasuna edo kontzentrazioari lotutako beste aldagairen bat beste horrenbeste aldiz neurtuko da. Zortzi neurketa horiek ondoko egoerak islatu behar dituzte:
Kutsatzaile-iturriaren ohiko karga-tarte osoa. Gutxienez sei tokitan egin behar dira neurketak aldi berean, iturriaren karga-tarte osoan berdin banatuta.
Kutsadura eragin dezaketen lanak edo egoerak (soldadurak, zatikien arazketa-sistemaren matxurak...), zatikien neurketa isozinetikoa eskuz egiteko adina irauten badute.
2.2. Zatiki solidoen kontzentrazioaren (mendeko aldagaia) eta opakotasunaren edo berari lotutako beste aldagairen baten (aldagai askea) arteko erregresio lineala zehazteko koefizientea (R) hartu eta hiru gauza hauetako bat aukeratuko da:
a) y=a+bx metodo linealari jarraitu, R2 nahikoa handia bada (R2 “ 0,75).
b) Erregresio polinomikoa aztertu eta gradu txikieneko polinomioa aukeratu (gradua inoiz ere ez da izanen 4tik gorakoa), R2 “ 0,75 baldintza betetzen delarik.
c) Aldi bereko neurketen kopurua handitu, hasierako kopuruarekin 4. graduko edo gradu txikiagoko erregresio polinomikorik lortzen ez bada, R2 “ 0,75 delarik.
2.3. Aldi bereko zortzi neurketen emaitzak, erregresio ekuazioa eta konfiantza-tarteak Ingurumen Sailari aurkeztuko zaizkio.
2.4. Eskuzko neurketak egiten direnean, bide batez ekuazioa zuzendu eginen da eta desbideratze tipikoa eta konfiantza-tarteak hobetuko dira.
Iragarkiaren kodea: A0200780
